stixoi.info: Μαμά .. γερνάω

Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Μαμά .. γερνάω

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	130399 Τραγούδια, 269370 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Μαμά .. γερνάω

Μαμά .. γερνάω ...

Σε παρατηρώ να κοιτάς από το παραθύρι το κόσμο που περπατά στη βροχή ρουφώντας μια μικρή γουλιά από την πορτοκαλάδα που κρατάς στο χέρι σου ..
Άφησα στα γόνατά το βιβλίο που διαβάζω και χάθηκα μέσα σε σκέψεις παρατηρώντας σε.
Τι να σκέφτεται άραγε αυτή τη στιγμή αναρωτήθηκα .. Πόσο όμορφη φάνταζες καθώς χτυπούσε το φως στο πρόσωπο σου βυθισμένη σα σε λήθαργο καθώς μια γλυκιά νοσταλγική θλίψη ζωγραφίζονταν στα μάτια σου ... πάντως ότι σκεφτόσουν το ζούσες ..
Θυμήθηκα εκείνο το παγωτό που μου είχες πάρει μιαν Ανοιξιάτικη ευωδιαστή ηλιόλουστη μέρα που με είχες πάει βόλτα μέσα σε ένα καταπράσινο λουλουδένιο πάρκο .
Ένα τεράστιο παγωτό χωνάκι με πολλά χρώματα και γεύσεις που φάνταζε στα παιδικά μου μάτια ατέλειωτο και τόσο γευστικό που το απολάμβανα καθώς το έγλυφα με λαχτάρα παίρνοντας μεγάλες δαγκωνιές πεινασμένος και διψασμένος για γεύση για ουσία ..
Μου είπες απόλαυσε το .. είναι κατάδικό σου .. μην βιαστείς να το τελειώσεις μην το σπαταλίσεις .. έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου να το απολαύσεις ..είναι για όλη σου τη ζωή .. και όταν θα φας την τελευταία δαγκωνιά θα τελειώσει και η ζωή σου .. Μην ξεχάσεις ποτέ σου πως μέσα στο λίγο είναι όλη η ουσία .. στο λίγο παιδί μου ..
Και το απολάμβανα Μάνα .. το καταβρόχθιζα με πάθος .. με ζήλο .. με ένταση .. με ορμή ..
Τώρα σε κοιτώ .. κρατώντας το παγωτό χωνάκι στο χέρι μου και παρατηρώ πως έχω φάει το περισσότερο .. πως το παγωτό μου τελειώνει .. όπως η πορτοκαλάδα στο ποτήρι σου ... Τώρα κάθε φορά είναι και μικρότερη η δαγκωνιά μα η γεύση του είναι ακόμη πιο ωραία πιο γλυκιά πιο αρωματική πιο τέλεια .. και ξέρω πως η πιο ωραία δαγκωνιά δεν έχει έρθει ακόμα .. πως όλη η ουσία είναι στο κάτω κάτω μέρος από το χωνάκι μου ...
Τώρα συνειδητοποίησα πως τα χρόνια που μου απομένουν είναι λιγότερα από όσα έχω ζήσει .. πως το μέλλον μου είναι μικρότερο από το παρελθόν μου ... Τώρα συνειδητοποίησα πως η κάθε στιγμή που ζω έχει μεγαλύτερη αξία .. πως είναι πιο πολύτιμη πιο ουσιώδης .. Τώρα συνειδητοποιώ πως η κάθε στιγμή που ζω είναι ακριβή και μοναδική .. και δεν πρέπει να την αφήνω να περνά και να χάνεται κενή και αδημιούργητη ..
Τώρα συνειδητοποίησα πως δεν έχω πια χρόνο για ανούσιες συναναστροφές .. για παρέες δίχως ενδιαφέρον για κουβέντες που το περιεχόμενό τους περιστρέφεται γύρω από κουτσομπολιά και τις ζωές των άλλων .. τώρα συνειδητοποίησα πως δεν πρέπει να αναλώνομαι με ανθρώπους κενούς και συναισθηματικά ανώριμους που το μόνο τους μέλημα είναι το εγώ τους ...να πληγώνουν να ταπεινώνουν να πονάνε τους ανθρώπους γύρω τους τονώνοντας την ματαιοδοξία τους και τη φιλαρέσκειά τους .. ρουφώντας ενέργεια και ζωή σαν βαμπίρ ποδοπατώντας ψυχές καταστρέφοντας ζωές γιατί πιστεύουν πως όλοι έχουν την ανάγκη τους και πως είναι μοναδικοί και αναντικατάστατοι ... Τώρα συνειδητοποίησα πως άδικα θύμωσα νευρίασα στεναχωριόμουν έβριζα, αναθεμάτιζα και έβγαινα από τον εαυτό μου και παρεκτρεπόμουν πέφτοντας στο χαμηλό επίπεδό τους .. για εκείνους που δεν με πίστεψαν ενώ τους έλεγα την αλήθεια .. που νόμιζαν πως με αυτό πού έμαθαν να ζούν στην αδειανή και ανούσια ζωή τους αυτό είμαστε όλοι μας ..
Δεν ζητώ θέσεις και αξιώματα στη κοινωνία .. είμαι ανάξιος να ηγούμαι μα δεν θέλω και με εξουσιάζουν ... θέλω να είμαι ελεύθερος .. ελεύθερα να σκέφτομαι .. ελεύθερα να πράττω ..
Τώρα συνειδητοποίησα πως δεν έχω άλλο χρόνο και δύναμη πια για να αναλώνομαι προσπαθώντας να εξηγήσω πως οι αξίες στη ζωή μας είναι ότι πιο πολύτιμο και ακριβό έχουμε βαδίζοντας μέσα στην αλήθεια στην ειλικρίνεια και στην αξιοπρέπεια αναλαμβάνοντας τις ευθύνες μας για τα λάθη μας και πως δεν φταίνε πάντα όλοι οι άλλοι γύρω μας εκτός από εμάς .. κουράστηκα πια να προσπαθώ να κάνω τους άλλους καλύτερους προσπαθώντας να τους μάθω πως η ευτυχία είναι μέσα στο να δίνεις και όχι στο να παίρνεις .. γιατί όσα και να πάρεις ότι και να πάρεις ο πλούτος που έχει μέσα στη ψυχή σου είναι μόνο αυτός που αξίζει .. είναι χρυσός είναι πολύτιμος είναι μαλαματένιος ..ο πλούτος της τσέπης μένει εδώ και είναι ντενεκεδένιος σαθρός και άχρηστος ...
θέλω να απολαύσω το παγωτό μου .. με μια ακρογιαλιά απολαμβάνοντας ένα χρυσοκέντητο δειλινό .. Θέλω να απολαύσω το παγωτό μου καθισμένος σε ένα παγκάκι ενός γαλήνιου δρόμου περιστοιχισμένου με σκιερές ανθισμένες δενδροστοιχίες ....Θέλω να απολαύσω το παγωτό μου σε μια κορυφή ενός βουνού ατενίζοντας τη ζωή μου και τη ζωή των παιδιών μου μέσα στους απέραντους και καταπράσινους κάμπους σε έναν καθάριο ορίζοντα χωρίς καπνούς πολέμου μέσα σε ειρήνη ..και θέλω να απολαύσω την τελευταία μου δαγκωνιά την πιο γλυκιά την πιο γευστική την πιο ωραία από το παγωτό μου κρατώντας ένα ζεστό αγαπημένο χέρι σε ένα ζεστό αγαπημένο μέρος μέσα σε γαλήνη ηρεμία και αγάπη ...


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 4 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Αναμνήσεις & Βιώματα Ομάδα Ελεύθερος στίχος - Ποίηση

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

smaragdenia 24-03-2016 @ 10:06	η ευτυχία είναι μέσα στο να δίνεις και όχι στο να παίρνεις .. γιατί όσα και να πάρεις ότι και να πάρεις ο πλούτος που έχει μέσα στη ψυχή σου είναι μόνο αυτός που αξίζει .. είναι χρυσός είναι πολύτιμος είναι μαλαματένιος .. ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΥΡΙΑΚΟ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ!!!!!!!!! ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ.............. ::hug.:: ::hug.:: ::hug.::
ταπεινος ναρκισσος 24-03-2016 @ 11:54	Με ποιό ρομαντικό και εξαγνισμένο ουρανό φιλοσοφίζεσαι υπέροχες ειλικρίνιες ! ! ! Την αγάπη που μας προσδίδει και μας αποδίδει, αφανέρωτα, απροσκύνητα και απροσδόκητα η καλοσύνη της μάνας μας ! ! ! Και πως επιβάλλεται εμείς μέσα από το ένστικτο που μας έχει παραδώσει, να επιλέγουμε σωστούς ανθρώπους ! ! ! Θεσπέσια είναι η συγγραφική δημιουργία σου Κυριάκο ! ! ! Καλημέρα σου ! ! !
Lacrima in Lucem 24-03-2016 @ 16:18	... για εκείνους που δεν με πίστεψαν ενώ τους έλεγα την αλήθεια ... ::yes.::
ΑΜΑΡΥΛΙΣ 24-03-2016 @ 20:54	Το διαβασα και νιωθω οτι το εγραψα εγω....τωρα στα 58 οσα γραφεις τα νιωθω, εζησα,,,και δεν αναλωνομαι πια, περιμενω το καλυτερο, οσο απλοικο και να ακουγεται εγω θελω να κρατησω ενα μικρο χερακι στα χερια μου....του παιδιου του παιδιου μου, θα ειμαι τοσο ευτυχισμενη καλο βραδυ....το χαρηκα το κειμενο σου. ::love.:: ::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο