| |
Μου έδωσες ένα γλυκό χαμόγελο σου
κι εγώ σου ζήτησα να πάρεις την ψυχή μου
μου πες πως όλα ήταν πέρα απ' τo μυαλό σου
κι εγώ σε άφησα να μπεις μες στη ζωή μου
Κάποτε μου πες Σ' αγαπώ να το πιστέψω
και η καρδιά μου ξελογιάστηκε μαζί σου
κι ας είχα πει ποτέ να μην ξαναπαντρέψω
με κανενός τη λησμονιά τη θύμηση μου
Κι έβλεπα τότε μακριά καραβιά να περνούν
μέσα σε πέλαγο βαθύ στου ορίζοντα την άκρη
ψυχές που όταν με βλέπουν προσπερνούν
και χάνομαι μονάχη μου ξανά στου δειλινού τη χάση
Γιατί κι εγώ με την καρδιά μου έπαψα να αγαπώ
τη νιώθω τώρα πέτρινη και κρύα στ' ακροδάχτυλα μου
σαν το γυαλί όταν πονέσω θα τη σπάσω
για να μη νιώθω πια τα αισθήματα μου
Σαν το πουλί πέρα μακριά εγώ θα φύγω
ένα πουλί αλλιώτικο απ' όλα τ' άλλα
στον ουρανό ψηλά μοναχή μου θ' ανέβω
να πέσω υστέρα ξανά σα μια ψιχάλα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
