| |
Μπηκα και ανοιξα λιγακι το παραθυρο
Κοιταξα εξω
Ειδα το τζαμι της κουζινας ανοιχτο
Μα να το κλεισω δεν μπορεσα να τρεξω
Ειδα να χανετε κομματι απο πανω μου
Εστω και αν εφευγα εγω αυτο το βραδυ
Και κατι υπηρχε , ενα φως με το διαδρομο
Που δεν το εκανε να δειχνει ολο σκοταδι
Το βλεμμα γυρισα μεσα στο αυτοκινητο
Η μηχανη του ηταν κρυα και πονουσε
Οσο το πιεζα τοσο με παραταγε
Κ απτη βενζινη ολο στη σιωπη με γυρνουσε
Σκεφτηκα λιγο να ρωτησω τον εαυτο μου
Αν ηταν κατι που το ηθελα να κανω
Ειπα πως ολα αυτα θα 'ναι για το καλο μου
Και το δικο του, και τιποτα παραπανω
Ετσι ξεκινησα γρηγορα να προλαβω
Ειναι το βλεμμα κ το υφος μου aμείλικτο
Κατι δεν μπορεσα να καταλαβω
Η καρδια μου ετρεχε η το αυτοκινητο?
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
