ΑΜΑΡΥΛΙΣ
25-04-2016 @ 00:49 | Αριστοτεχνικο, εξοχο, θεσπεσιο μπραβο Μαρακι χιλια μπραβο, κενταει η πενα σου, καλο ξημερωμα. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | |
Άηχος
25-04-2016 @ 01:17 | Είναι προφανές ότι έγραψες κάτι αριστουργηματικό.
Πραγματικά γράφεις υπέροχα και με τρόπο που συγκλονίζει. | |
Κων/νος Ντζ
25-04-2016 @ 01:18 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
rania.foka@yahoo.co.uk
25-04-2016 @ 07:37 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
annadrak
25-04-2016 @ 08:34 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
πανσελινος
25-04-2016 @ 11:29 | Σαν το σαράκι που το ξύλο διαπερνά
Αργά και ύπουλα σαν δαίμονας το λιώνει
Η στέρφα αγάπη σου απόψε με γερνά
Και τις χορδές του αναπόφευκτου τεντώνει... ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
ταπεινος ναρκισσος
25-04-2016 @ 12:23 | Ούτε ένα ίχνος από τόσες αγκαλιές
Γδέρνω το δέρμα μου.. τα κύτταρα σκοτώνω
Μα έχεις μύριες μες στο σώμα μου φωλιές
Σε κάθε πόρο μου να κρύβεις κι έναν πόνο...
Ειλικρινώς εξαιρετικά εκτυφλωτική η φωτεινότητα των
συναισθημάτων, που ζωγραφίζεις με την λογιοτητά σου ! ! ! | |
pennastregata
25-04-2016 @ 12:35 | Όμορφη και αναγνωρίσιμη η γραφή σου, πολύ μου άρεσε... ::hug.:: | |
Κώστας 1959
25-04-2016 @ 17:51 | Γεια σου Μαρία.
...Εδώ.. σκοτάδι μοναχά.. και σπαραγμός
Και το φτερούγισμα μιας άγριας νυχτερίδας
Περνά η ώρα.. κι αγριεύει ο καιρός
Είναι στα πρόθυρα η καρδιά μιας καταιγίδας...
Γράφεις πάρα πολύ όμορφα !!!
Σε πολύ υψηλό επίπεδο ποίησης !!!
::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | |
ακριτας
25-04-2016 @ 20:40 | ::up.:: ::theos.:: ::up.:: | |
 |
