| |
Δεν είμαι άνθρωπος που περπατά μονίμως μες τον ίδιο κύκλο. Που νομίζει πως πάει ο κύκλος και ξανά στην πληγή αφετηρίας. Είμαι άνθρωπος που φτιάχνει κύκλους. Φτιάχνει έναν, μπαίνει, ζαλίζεται, ζαλίζεται κι άλλο, αργοπεθαίνει και βγαίνει απ' τον κύκλο. Αλλά, στο Δημοτικό, δεν του είχαν μάθει πολλές λέξεις. Μαζί μ' αυτές, η Υποχώρηση. Και τι βάζω κεφαλαίο; Κεφαλαίο, είναι στην Επιμονή. Τέλος πάντων. Μιας και μυαλό δεν έβαζε, έφτιαχνε και άλλον κύκλο, πάλι τα ίδια, πάλι άλλον και αυτό γίνεται πάντα. Όχι πως δεν του βρίσκεται άλλη δουλειά να χάσει τη μέρα του. Απλά η αγαπημένη του άσκηση, ζητάει πολλά-πολλά μέτρα. Η λύση πηδάει από τον έναν κύκλο στον άλλο. Η λύση στα προβλήματα, η λύση στα ψυχολογικά, στα προσωπικά. Στον έρωτα. Και μιλά με τη λύση, αλλά όλο του γλιστρά σα νερό μες από τις μικρές χούφτες. Κάτσε βρε μικρή μου, να τα πούμε όλα. Μην πας από τον παλιό στο νέο κύκλο, μην κινήσαι συνεχώς. Μείνε σε έναν κύκλο, κι εγώ να μείνω. Αλλά μην κάνεις γύρους τον κύκλο, και σε χάνω κάθε τρεις και λίγο από τα χέρια. Ούτε στο κέντρο του, μην κάτσεις και λόγω της ασημαντότητας μου, με χάσεις απ' τα μάτια σου. Άσχετα αν εγώ θα σε κοιτάω ακόμα. Όταν μιλώ για εσένα, πάντα θα βάζω κάπου και τη λέξη "ακόμα". Από τους λίγους νόμους κι αρχές που υπακούω. Όχι σαν υποταγή όμως, σαν ανάγκη. Δε σ' υποτάσσομαι, σε χρειάζομαι. Μείνε σ' ένα σημείο να σε φιλήσω..[B][I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
