| |
Κοιτάζω τον ουρανό σας
#
Κοιτάζω τον ουρανό σας
Μ ανθρωπους ειναι γεμάτος θαρρώ
Μπορα πάει να πιάσει
Δεν θέλω απ αυτούς να βραχω
Σαλια απ τα στοματα τους
Σταζουν και όλο θεους επαινουν
Μα εγώ ειμαι με τους κάτω
Που για τους πάνω πεινούν
Η τύχη σας με κοιτάει
Και μια ζωή με θέλει σκυφτο
Ξερει πως σαν με ξερνάει
Κι εγώ προς τα πάνω εκείνη ξερνω
_________________________________
οτι μεσα με καιει
#
Σαν πουλάκι θα πετάξω
Το τουφέκι μου ν αρπάξω
Στο βουνό πάνω να ανέβω
Και να πάψω να κιοτευω
Να αρπαξω και να καψω
Οτι μέσα μου με καίει
Με ρημαζει με τρόμαζει
Τη κραυγή μου ότι φράζει
Σαν πουλάκι θα πετάξω
Το τουφέκι μου ν αρπάξω
Στο βουνό πάνω να ανέβω
Και να πάψω να κιοτευω
Οτι σηκωσαν να ρίξω
Ορθιο να με βαστηξω
Σαν αέρας να απλωσω
Οτι βρω να το σαρωσω
Σαν πουλάκι θα πετάξω
Το τουφέκι μου ν αρπάξω
Στο βουνό πάνω να ανέβω
Και να πάψω να κιοτευω
Στο κλουβι και αν με κλεισουν
Τη φωτια μου δε θα σβήσουν
Μες τη πόλη τους θα τρέξω
Σα το διάολο θα χορεψω
Πριν πεθάνω εγώ θα ζήσω
________________________________________________________-_____---
η γαλερα (il galeone)
#
Παραλλαγμένοι στιχοι απο το τραγουδι Η Γαλερα (il galeone) που μετέφρασε και τραγούδησε ο Θάνος Ανεστόπουλος σε ποιηση Belgrado Pedrini
Είμαστε τσούρμο αναιμίκο σε βρώμικη γαλέρα
Που με τη πείνα ο θάνατος έρχεται μας αρπάζει
Ποτέ καθάριο οριζοντα δεν ειδαμε τη μέρα
Στο σάπιο της κατάστρωμα πάντα η φρουρα ουρλιαζει
Στα βρωμερα σανίδια της τις μέρες μας πετανε
Με αλυσίδα είμαστε σκλάβοι καλα δεμένοι
Τ αστερια και ο ουρανός σκύβουν και μας κοιτανε
Αλλά το φως τους έρχεται πένθιμα και μας πλένει
Αγελες δούλων ξεσαρκων βογγωντας κοπηλατουνε
Την αλυσιδα σου αν δεν σπας με το κουπί πεθαινεις
Αφου σκλάβο αιώνιο σε χουν αυτοι να ζούνε
Τοτε ριξτην στα κύματα κι αυτους για να ξεκανεις
Ισια τραβάμε το κουπί μέχρι να βρούμε βράχο
Ψηλά τις μαυροκοκκινες ο αερας να σφυριζει
Κι αν τ αφρισμενο κύμα σάβανο ειναι άθλιο
Της Αναρχίας πάνω μας ο ήλιος κυματιζει
Στα όπλα σκλάβοι ορθιοι το κυμα ανεβαίνει
Μες τη γαλέρα κεραυνοι εμεις να τη χτυπούμε
Ορκο για δίκιο δινουμε, αυτο μας περιμενει
Η θάνατο να έχουμε ή λευτερια να δούμε
______________________________________________________________-
Μια λεξη
#
Μια λεξη μου δαγκωνει το λαιμο
Και δεν μ αφηνει λιγο να γελασω
Μεσα μου παει και κανει εμετο
Χωρις ποτε όμως να τη χορτασω
Στον υπνο με τραβαει σα σκυλι
Τα ονειρα μου να μη μπορω να πιασω
Και μου ζηταει μετα σα παιδι
Με ονειρα κι αυτή να κερασω
Μια λέξη ολο μου τρωει τη χαρα
Τα δοντια μου πια τα ΄χει σαπισει
Δεν μου αφηνει ουτε μια γουλια
Κι ας τρεχει μεσα εκεινη σα βρυση
Και όταν παω αλλου να χαθω
Μεσα μου λειώνει σαν ασπιρινη
Ορθιο με βαζει το κοσμο να δω
Και με κερνά φιλια απο βενζινη
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
τη μερα αυτη κανεις μη μισήσει
#
ξυπνω το πρωι με 1000 ζορια
το γαμημενο ρολοι φωναζει
το σωμα μου ολο διαταζει
να κατεβασω απ το σρωμα τα ποδια
κι οταν το ποδι στη παντοφλα πεσει
τοτε με λουζει ίδρωτας κρυος
τη μια εχει φαει ο σκυλος
στην αλλη μεσα η γατα εχει χεσει
μα δεν με νοιαζει στ αρχιδια κιολας
δε πα να γινει που λες της καριολας
εχω καιρο αποφασίσει
τη μερα αυτη κανεις μη μισήσει
πινω καφε μα γαμω το στανιο μου
ζαχαρη γιοκ , η πικρα με καιει
χτυπα το τηλεφωνο και καποιος μου λεει
οτι μ απελυσε τ αφεντικο μου
μου ΄χει τελειωσει κι ο αναπτηρας
τωρα τσιγαρο αρχιδια θα κανω
κι εκει με την τσίμπλα που ειμαι επανω
εχει βουλώσει και ο νιπτήρας
μα δεν με νοιαζει στ αρχιδια κιολας
δε πα να γινει που λες της καριολας
εχω καιρο αποφασίσει
τη μερα αυτη κανεις μη μισήσει
με τα πολλα φευργω απ το σπιτι
μα τα κλειδια ξεχασα για να παρω
απ το μπαλκονι τρεχω σαλταρω
κι γείτονες με περνούν για διαρρήκτη
κι εκει που χαρουμενο βγαίνω παιδακι
και λεω τελειωσαν τα βασανα μου
αντε και παλι μαυρη η χαρα μου
μου χαλασε το μηχανακι
μα δεν με νοιαζει στ αρχιδια κιολας
δε πα να γινει που λες της καριολας
εχω καιρο αποφασίσει
τη μερα αυτη κανεις μη μισήσει
τα εχω φτύσει με εχω ξερασει
τα ποδια μου με εχουν πεθανει
κι απο τσιγαρο ειμαι χαρμανι
μα στη Βουλη πλεον εχω φτασει
μαζι με το διαολο που εχω στο σβερκο
πηδαω μεσα της σαν αερακι
και με Σιχτίρ παταω το κουμπακι
απ το εκρηκτικό μου γιλέκο
ετσι φαντάζομαι μουνι καπελο
ολα εκει μεσα θα γιναν μπουρδελο
οπως σας ειπα ειχα αποφασίσει
αυτη τη μερα Κανεις μη μισησει
_)-__________________________________________________________________
θα σφυρίζω
#
ενα γελιο μου εχει μεινει
σε κανεναν δεν το χαριζω
κι οταν ερθουν να το παρουν εκεινοι
θα το φορεσω και θα σφυρίζω
μια ανασα μου ΄χει μεινει ακομα
μονο εγω ξερω να την οριζω
κι αν ΄ρθουν αυτοι να μου παρουν το στομα
θα τη πιω και θα σφυριζω
ενα θανατο κρυφα κουβαλαω
μονο εγω μαζι του βαδιζω
σαν 'ρθουν εκεινοι θα τον φοραω
και ανέμελος πια θα σφυριζω
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Το γέλιο μας μια μερα θα σας κάψει
#
Με έθρεψε η δίψα περιμενντας βροχή
Μου έμαθα μονάχα να πειναω
Και οταν μου σερβιρουνε γλυκεια υπομονή
Σε μια γωνιά να πάω να τη ξερναω
Ανασα έχω θεοστραβη να πίνω σε γουλιες
Τα χρώματα ημιτρελων ζωγραφων
Κι άλλοι οταν μου δίνουμε υπόνομες ζωες
Εγώ να μένω υγιής παραφρων
Εκείνοι που μ αγγιζουνε αφηνοντας σκουρια
Το σαλιο μου να βάζω να με πλυνει
Κι οταν με ταιζουνε με βρώμικη χαρά
Εκείνη να με καίει και εγώ εκεινη
Πλαστά οταν μου δίνουμε παυσιπονα να ζω
Βάζω τη ψυχή μου να με αλλάξει
Και πάω μες τη πόλη να γράψω με καπνο
Το γέλιο μου μια μερα θα σας κάψει
=================================21=2=1=1=1=1=1=1
οσο εκεινοι καταργουν καθε ομορφια εμεις θα τη γενναμε
#
σε κατσαρολες βαλανε οσες τους μειναν ενοχες
καλα να σιγοβραζουνε με μπολικη χλωρινη
εμας καπακι βαλανε με ολες μας βρε τις ευχες
μα πανω τυναχτηκαμε σαν μαυρη κηροζινη
μας βαλανε και ηπιαμε ανασες με διπλα καρφια
περιεργο τους φανηκε που ομως εμεις γελαμε
γιατι οσο εκεινοι καταργουν καθε δικια μας ομορφια
συντροφε εμεις ξανα θα τη γενναμε
οι δρομοι μας μυριζουνε σαν νεογγενητες φωτιες
και ολα μας τα λογια πια μια κραυγη που καιει
τα ματια μας δροσιζουμε με δακρυα που ΄ναι γιορτες
κι διψα στο κεφαλι μας τραγούδια ολο μας λεει
μας εκλεισαν μας στρίμωξαν στα πιο βαθια που ΄χουν κελια
ποτε ομως δεν καταλαβαν γιατι ολο γελαμε
γιατι οσο εκεινοι καταργουν καθε δικια μας ομορφια
συντροφε εμεις ξανα θα τη γενναμε
______________________________________________
η πολη μες τη φωτια
#
θελω μια μερα οταν ξυπνησω
αυτη την εικονα να εχω μπροστα
να ΄ναι οι αστοι καβουρδιστοι
κι ολη η πολη μες τη φωτια
να μην υπαρχουν καθολου μπασκινες
να ΄ναι εκεινοι μες τα κελια
και γω μαζι με τους Πυρήνες
να τραγουδαμε οιλοι αγκαλια
να γαμηθει ολη η ανθρωπότης
να ΄χουμε σφαξει και το θεο
και στο αυτι να του λεει ο Μαζιωτης
κανε μου τωρα τα τρια μου δυό
μια σημαια να ΄χω για κουρτινα
να την ανοιγω καθε πρωι
και να κοιταμε με τον Κουφοντινα
πως καιγεται ωραια η βουλη
_________________________________________________
πετρες μολοτοφ και καδρονι
#
μια κολαση εχω καει την καρδια μου
μια κολαση εχω για σκια
σωμα σαλιωμενο εχουν τα παιδια μου
κι ολη βρωμια μου πηδαει απο χαρα
απο περισσεύματα ειμαι εγω φτιαγμενος
που εχουνε αφησει πουτανες και φρικια
τα δοντια μου εχουν πεσει ειμαι μεταλαγμενος
και ψαχνω τον παραδεισο σε ποδια ανοιχτα
ωωωωωωωω μπατσοι γουρουνια δολοφονοι
ωωωωωωωω πετρες μολοτοφ και καδρονι
πρωμα πολυτέλειας για την TV με εχουν
οταν τους βολευει να με βγαλουν στο κοινο
χαρουμενος σαν ειμαι τα σαλια τους πως τρεχουν
θελουν να με φανε μου ριχνουν στο ψαχνο
το ξερω πως το ματι καιρο με εχουν βαλει
μα εγω θα παρω φορα απο τον ουρανο
θα δεσω μια μολοτοφ πανω μου στο κεφαλι
και μεσα στο μουνι τους θα παω να καρφωθω
ωωωωωωωω μπατσοι γουρουνια δολοφονοι
ωωωωωωωω πετρες μολοτοφ και καδρονι
______________________________________
ανταρτες
#
θανατοι αχθοφοροι
απο γεννησιμιού μας
μας κουβαλαμε πανω μας
μας κουβαλαμε πανω μας
της λευτεριας εργατες
περήφανοι ανταρτες
ειναι ολη η σαρκα μας
σε μια πληγη κλεισμενη
μα ειμαστε φορτωμένοι
μα ειμαστε φορτωμενοι
με λευτεριά στις πλατες
περηφανοι ανταρτες
μια τελευταια νυχτα
πριν το αυριο μας πιασει
και η καρδια σωπασει
και η καρδια σωπασει
στη πολη θα χωθουμε
εκει να ανταμωθουμε
με στις καρδιες θα ρθουμε εκει να αναταμωθουμε
_________________________________________
ο αρουραιος
#
Ζαρια απ της τυχης εφτιαξα
Τα πισω της τα δοντια
Πανω στη τσοχα τα ριξα
Ποντάροντας στο Λιοντα
Αλλα ποτε δεν ηρθε αυτος
Αλλου το παιζει ωραιος
Κι ετσι ειμαι παλι μοναχος
Και παλι αρουραίος
_____________________________
Οποιος καίγεται από αγαπη
#
Οποιος καίγεται από αγαπη
Είναι ολος φτιαγμενος με σταχτη
Κι αν χαθει και τοτε ακομα
Σου φωναζει πως είναι σταγονα
Οποιος καίγεται από αγαπη
Ο καπνος του τρεχει σαν δακρυ
Κι οτα χανεται μες τη δροσια του
Φλεγεται απ τα ονειρα του
Οποιος καίγεται από αγαπη
Η φωτια δεν φευγει απ το ματι
Και δεν σβηνει ότι και αν του δείξεις
Οσα πανω του γελια και ρίξεις
ποιος καίγεται από αγαπη
Είναι μεσα σου σε καποια ακρη
_____________________________________
ιο
#
ΙοιοιοιοιΟ
Ζω μέσα σε πατριδοπορνειο
ΙοιοιοιοΑ
Μαζί με φασίστες και σκατα
ΙοιοιοιΑ
Ζω μεσα σε μια μπατσοκρατια
ΙοιοιοΑτ
Με Δελτα Δίας και με κωλοΜΑΤ
ΙοιοιοιΟ
Ειναι και το κλανωπαπαδαρειο
ΙοιοιοΙ
Χειροτεροι κι απο Χοεμεινι
ΙοιοιοΑΩ
βαρεθηκα και λέω να πάω να φάω
ΙοιοιοΕΣ
Γιατί εχουμε φασίστες γεμιστες
_______________________________
ο εγω
#
Έχω μια σύριγγα μες το μυαλο μου
Για να ρουφάει τα μεσα σκατα
Που μου χουν απο γεννησιμιου μου
καποια στιγμη μήπως γίνω καλά
Εμφιαλωμενη έχω μια λάμψη
Σαν τα σκοταδια τους μέσα μου ρθουν
Οτι έχω απ έξω μου να μου το καψει
Κι ολα τα μέσα μου να γαμηθουν
Έχω και μένα μεσα σε μένα
Μια αρουραιος και μία σκυλι
Με βάζω τους δυο μες την αρένα
Και βάζω έμενα και θεατή
________________________________
Εδώ κατω στο κατω ουρανο
#
Εδώ κατω στο κατω ουρανο
Παντοτε είναι μισες οι ωρες
Εχουμε ένα κοριτσι για θεο
Και οι αγγελοι ειν ολοι σερβιτόρες
Τρεχουμε πανω σε ραχες ποντικων
Και ολοι ειμαστε από την ιδια φαρα
τρωμε και πινουμε χυμους αφεντικων
και παγωμενα μας καπνιζουμε τσιγαρα
εδω κατω στο κατω ουρανο
βλεπουμε τα αστερια παντα μες τον πατο
τα σύννεφα μας βρεχουν εμετο
στα στοματα των φασιστων που ΄ναι απο κατω
εχουμε ανταρτες που παιρνουμε αγκαλιά
γιατι ειναι φισκα με ερωτες ζωσμένοι
και δεν χρειαζεται να βλεπουμε ψηλα
γιατι ΄ναι ολοι οι αλλοι τους χαμηλωμενοι
_____________________________________
οι πληγες
#
Πληγες που ανοιγουν
Και γινονται πορτες
Μεσα τους μπαινεις
Κι αρχιζεις τις βολτες
Με ξυλοποδαρα
Και γυαλινη ζαλη
Κι οπου σε παει κι οπου σε βγαλει.
Γελια στα χερια
Βαζεις για δωρα
Και τρεχεις επανω τους
Σαν κατηφορα
Τα παντα σου πονταρε
Σε ένα ζαρι
Κι οπου σε παει κι που σε βγαλει
__________________________________
πανω στα αχμνα μου
#
Ξυπνω τεραστιος το πρωι
Αχ και που γω κιοτευω
Φοραω πανω μου φωτια
Κι αρχιζω να χορευω
Μου φτιαχνω καθαρη βρωμια
Απ τα μαλλιά της μοιρας
Και μ αλλους σουρεαλιστές
Πινουμε αερα μπυρας
Εχουμε τα μπουκαλια μας
Γεματα με μπαρουτι
Και μια σελιδα για στουπι
Με λογια του Ντουρουτι
Κανω εδώ στα αψηλα
Μια κορυφη δικιά μου
Και τρίβω τα λογακια σας
Πανω στα αχαμνα μου
Χεζω και τη κομπινα σας
Και τους πλαστους σας μυθους.
Καθομαι φαρμακοποιω
Τη λευτερια σε στιχους
___________________________
ξερεις εσυ
#
Οι τσεπες μου είναι μικρες
Και δεν χωρουν άλλη ζωη
Γιατι ΄σαι εσυ μεσα σ αυτες
___________________________
οι Αυτοι
#
Με κυνηγανε σαν το μπαλονι
Για να με φανε, είναι θεμα αρχων
Αυτοι πεινασμενοι μες το σαλονι
Λαχανιασμενο εγω προϊόν
Με σιγοκαινε σαν να ΄μια λαμπάδα
Να ζεσταθουν μοναχα Αυτοι
Κι όταν ζηταω αιωνια λιακαδα
Μου γουργουριζουν σαν οχετοι
Όταν ξυπναω μου εχουν φαει
Όλα τα ονειρα που εχω δει
Κι όταν κοιμάμαι καποιος μετραει
Ποτε θ αλλαξω να γινω Αυτοι
Αυτοι με νομισουν δικο τους φρουτο
Μα εγω τους φωναζω Ειμ΄ η αρχη της γιορτης
Κι όταν μου λενε – τι είναι τουτο
Τους λεω η ανταρσία της αναπνοης
____________________________
αδελφια μου ζωγραφοι
#
Κουφη φωνη
Ασπρο σκοταδι
Ω τι ωραια που περνώ εδώ στα ονειρα μου
Με τα κουταβια της ψυχης μου κάθε βράδυ
Βαζω φωτια στη κρυα σας σιωπη
Με συλλαβιζω
40 χρονια
Ειμαι εξόγκωμα εγω για ολες τις Ταξεις
Το σαπιο εμβρυο που θελεις να πεταξεις
Και λες ρε πουστη συνεχως πως σε λερωνω
Εχω τυφλους όμως
Αδελφια μου ζωγραφους
Που θα με φτιαξουνε ξανα απ την αρχη
Και θα με κανουνε Γκουερνικα χοντρη
Με τα βυζια μου να φτανουν ως τα ποδια
Θα γινω χιλιες
Ωραιες κοιμωμενες
Και στη βελονα μου θα βαλω χαλιναρι
Θα τρωω ερωτες κι οποιον ο χαρος παρει
Γιατι εχω ωραιους ζωγραφους για αδελφια
Κι ετσι μια νυχτα
Θα ξαμοληθούμε
Για να γαμησουμε το τοιχο αυτης της πολης
Και το πρωι θα αναρωτιέστ ποιος καριολης
Εφτιαξε αυτό το αίσχος στην αυλη μας
_______________________________________
τσιρκο με σκιες
#
Προχειρα κεφια επανω μου πεταω
Και μες τις τσεπες μου βαζω τσαρλατανιες
Τις φολες που εφαγα απ το στομα μου ξερναω
Εχω παρασταση σε τσιρκο με σκιες
Διαλεγω υφανση ψυχρης κατηγορίας
Για την κουκουλα στο κεφαλι που φορω
Βαζω από μεσα μου ψυχη ψυχαγωγιας
Και τις μολοτοφ μου γεμιζω εμετο
Κι ορμαω πανω σας καλπάζοντας σαν βελος
Ανακοινώνοντας μπροστα, επι σκηνης
Κυριοι η παρασταση ελαβε τελος
Σημερα θα… σας γαμησουμε εμεις
Κι αυτό θα γινει δημοσια τη δαπανη
Ευγενική χορηγία το λαου
Κι αφου τελειωσουμε με ολους τους ρουφιανοι
Θα ακολουθησει και γλυκο του κουταλιού
_______________________________________
Οι στεναγμοι των ταξεων
#
Οι στεναγμοι των ταξεων δειχνουν να υποφερουν
Σα να ΄ναι πονοκεφαλοι που ψαχνουν γιατρειά
Ζητανε από το θεο χάπια να τον γιατρεύουν
Κι αυτος τους ριχνει κρατος μ΄ αλεξίπτωτα σκατα
Εκεινες τα αρπίζουνε και με χαρα τα τρωνε
Μα φαινετ κατάλαβαν αυτό πως ειν΄ σκατο
Και κει που λες θα αρχίσουνε με λύσσα τους αγωνες
Αρχίζουν να δοξαζουνε που υπαρχει και αυτό
Τελειωνω την περιγραφη κι άλλο δεν περιγραφω
Εξάλλου τι μου μενει άλλο για να σας πω μετα
Ανοιγω τον καρκινο μου και χώνομαι στο βαθος
Εδώ είναι καλύτερα παρα με τα σκατα
_______________________________________
πολη κουτση
#
Ερχεται κουτση
Η πολη προς τα μενα βλεπω να κουβαλα
Τραπεζες με κοκκαλα σπασμενα
Πισω της η Πατρις
Κατω να χτυπιεται, με βλεπει σαν καρκίνωμα
Στ αρχιδια όμως λεω δε γαμιεται
Βουταω ένα στουπι
Που χρονια το μαζευω, στο στομα το βαζω
Κι απανω της παω και μ΄ εκτοξεύω
Θα παρω εγω φωτια
Θα παρει και ο κωλος αυτηνής
Και θα φωναζω δυνατα μωρ΄ δε γαμιεται κι Παρτις
___________________________________________
Μες το ματι εχω ενα αλλο ματι
#
Μες το ματι εχω
Ένα άλλο ματι
Που βλεπει οσα εκεινο δεν βλεπει
Μεσα από σαπιο δακρυ
Λεει πως οτα βλεπω
Τραπεζες γεματες
Τ΄ αφεντικα λεει τις εχουνε
Ποτηστρα για εργατες
Λεει πως όταν βλεπω
Ανθρωπους σε γραφειο
Λεει απ εξω η ρεκλαμα τους
Ζωντανοταφειο
Λεει πως όταν βλεπω
Να κρυωνει ο κοσμος
Φροντιζουν κατι πανκηδες
Να ζεσταθεί ο δρομος
Λεει πως όταν βλεπω
Εμενα για μαλακα
Είναι που παντα βλεπω το τυρι
Αλλα ποτε τη φακα
Μα θελω πισω τη ζωη μου
Θελω την απατη
Ετσι παω στον καθρεφτη
Και μου βγαζω το ματι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
