smaragdenia
11-05-2016 @ 00:11 | Και τώρα πάλι στην καρδιά, κρύφτηκαν καλά
αισθήματα με δάκρυα λουσμένα
Εκείνα άξιζαν πολλά, μα χάθηκαν απλά
αφού στα δύο κόπηκαν με μένα
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
Άηχος
11-05-2016 @ 01:22 | Πάρα πολύ όμορφο!!!
Μπράβο!!
| |
Ιστιοπλόος
11-05-2016 @ 02:49 | Αρκετά καλό | |
Ζέτα Γκούσκου
11-05-2016 @ 08:39 | Στο αφιερώνω.
Μια ζωή θυμάμαι τον εαυτό μου να φτιάχνει στέκια και καταφύγια για την ψυχή μου. Κι εκεί που είναι όλα έτοιμα κι έχω αρχίσει να βολεύομαι, εκεί που είναι τα πάντα τακτοποιημένα και κάθομαι λίγο να ξεκουραστώ και να κάμω τσιγαράκι, μπαίνει ο διάολος μέσα μου και μου την ανάβει.
-Τι 'ναι τούτα δω τα σκιάχτρα; μου λέει. Δεν είναι για σένα η λούφα, κορίτσι μου. Πάλι πλαστογραφίες κάνεις;
Και βροντάω τότε ένα ασιχτίρ και τα κάνω όλα κεραμιδαριό.
Ύστερα κάθομαι σταυροπόδι και γλείφω τις πληγές μου σαν το σκυλί. Δεν πειράζει, λέω. Πάμε γι' άλλα. Όπως και να 'χει το πράμα, η Ρόζυ γεννήθηκε με το βλέμμα καρφωμένο στο ξημέρωμα. Όρτζα τα πανιά λοιπόν...
"Σκισμένο ψαθάκι" Καλέντης 1993
Ωραια τα ποιήματα σου με το νεο ΑΣΗΜΕΝΙΟ προφιλ στους στιχους. | |
John Silver
11-05-2016 @ 10:16 | Σας ευχαριστω πολυ για την αφιερωση!! Με συγκινει ιδιαιτερα και σε τετοιες στιγμες δεν εχω λογια πραγματικα.. | |
heardline
11-05-2016 @ 10:46 | Λόγια που λες δεν έχεις
γι αυτό δεν κάνεις σχόλια
και μόνο μάτι τρέχεις
στων άλλων τα πρωτόλεια.
::laugh.:: ::laugh.:: ::laugh.:: | |
Ζέτα Γκούσκου
11-05-2016 @ 12:25 | Silver την γραφή σου σα να την ξερω.... Mου ειναι τοσο οικεία και γνώριμη οσο και η σχέση μου και τα παράγωγά της.
Σε αγάπησα πολυ... Συνέχισε | |
rania.foka@yahoo.co.uk
11-05-2016 @ 12:44 | ::love.:: ::hug.:: ::up.:: | |
heardline
11-05-2016 @ 12:49 | σ΄αγάπησα, σ' αγάπησα
γι αυτό και σχόλιο λάκτισα.
::laugh.:: ::laugh.:: ::laugh.:: | |
MissPiggy(^.^）
11-05-2016 @ 18:09 | ::love.:: Φοβεροί στίχοι... Μπράβο silver boy... ::love.:: | |
d.kapa
11-05-2016 @ 20:23 | ::up.:: ::rock.:: ::up.:: | |
 |
