| |
•Μάτια ουρανοθαλασσας•
Λένε τα μάτια όταν κοιταχτούν πρώτη φορά,
πως αν ταιριάζουν έχουν χρόνια συζητήσει,
με ένα βλέμμα μιας στιγμής στο παρελθόν,
όπως την ωρα που η ανατολή ,
πρωτοσυναντησε τη δυση.
Μα δε συνάντησα στο βλέμμα σου αυτα ,
μουδε βορια η νότο η ανέμους αγριεμμενους,
μα ένα βυθό γαλάζιο και ένα μπλαβο ουρανό,
θαλασσοπόρους και αερινους περάτες ,
είχε απειρους πνιγμενους.
Βαθύς βυθός το βλέμμα σου απονος,
στα πορφυρά σου άψυχα γιομάτα χειλη,
Όσοι ταξίδεψαν φουρτούνες γνώρισαν
και νύχτες τρικυμίας ,μες στων ματιών σου το γαλάζιο δείλι.
Ποιος ικανός θαλασσινος μπορει,
του μπλαβου των ματιών σου να γυρέψει,
σε ένα κόσμο ,ένα ουρανό μια θάλασσα
κι' αφού γυρίσει άπραγος,
να δει εσυ πως τα χεις κλέψει.
Σαν τις σειρηνες που καλουν τον Οδυσσεα
και τον μαγευουν με ερωντικη λαλιά ,
ετσι στα ματια σου ο λογισμος μου εγίνη σκλάβος
και πνιγηκε στα μπλάβα σου νερα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
