| |
Σε μια γαλέρα ξύλινη
μια μέρα μας στοιβάξαν
τάχα πως θα πηγαίναμε
σε τόπους μακρινούς,
πολλά και αλησμόνητα
θα βλέπαμε μας 'τάξαν
πράματα ανεξήγητα
που δεν τα βάνει ο νους.
Φορτώσαμε τ'αμπάρια της
τρόφιμα και νερό,
πυθάρια με ελαιόλαδο,
κρασί και πετιμέζι,
τα φρούτα,τα λαχανικά,
τα όσπρια σωρό
να στρώνουμε στην πείνα μας
βασιλικό τραπέζι.
Βάλαμε τα βελούδινα
και τα μεταξωτά μας,
τα μαύρα ρούχα,τα καλά
που στις γιορτές φοράμε,
στολίσαμε τα στήθη μας
με τα κοσμήματά μας
και όταν τελειώσαμε
μας είπαν ξεκινάμε.
Σήκωσαν όρτσα τα πανιά
στη δύναμη του αέρα,
τραβήξανε τις άγκυρες
κι έλυσαν τους κάβους,
τρεις γέροντες μας φώναξαν
μείνετε εδώ πέρα
αυτοί σας κοροιδεύουνε
σας προορίζουν σκλάβους.
Δυο μέρες ταξιδεύαμε
σε γαλανά νερά
και μας κρατούσαν συντροφιά
οι γλάροι,τα δελφίνια,
τα βράδια που ξαπλώναμε
σε στρώματα ξερά,
τ'αστέρια ατενίζαμε
από τα φινιστρίνια.
Την τρίτη μέρα πέσαμε
σε θύελλες,τυφώνες
σήκωσαν κύματα βουνά
που μας πλευροκοπούσαν,
κομμάτια εγινήκανε
τα ξάρτια,οι κολώνες
έπεφταν στα κεφάλια μας
και μας σφυροκοπούσαν.
Καταμεσής του πέλαγους
γαλήνεψε ο καιρός
τα σύννεφα διαλύθηκαν
κόπασε ο αγέρας,
προσωρινά πειστήκαμε
πως μοίραζε ο θεός
ελπίδα και παρηγοριά
σαν στοργικός πατέρας.
Για λίγο όμως φάνηκε,
στα χείλη η χαρά μας
γιατί η μαύρη μοίρα μας
αλλιώς τα είχε γράψει
με τρόπο απερίγραπτο
πήρε τα όνειρά μας
στης λυσσάσμενης θάλασσας
τον πάτο να πετάξει.
Του καραβιού οι άρχοντες
σχέδια είχαν άλλα,
μας πήραν και μας έκατσαν
αμέσως στα κουπιά,
προσάρμοσαν στα πόδια μας
μια σιδερένια μπάλα
κι αλύπητα μας χτύπαγαν
και δίχως ανθρωπιά.
Έκτοτε δεν ξανάδαμε
στον ήλιο άσπρη μέρα,
φυλακισμένοι άνανδρα
στου πλοίου την κοιλιά
και κάθε που αράζαμε
για λίγο σε μια ξέρα
με λύπη αναπολούσαμε
τα μέρη τα παλιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
