| |
Φόρεσα δυό νυχτιές του Μάη φεγγάρια Θε’ μου αφαιρώντας
κι όπως μαχόμουνα μονάχος, μου κλέψανε την πανοπλία
του φόνου έρεε το αίμα….ο δράστης ήτανε παρόντας
κι οι συνεργοί με τα κουμπούρια εξαφανίστηκαν στα πλοία
Τέρμινα πέρασαν δεκάξι, οι μήνες είχαν χορταριάσει
στης πάνω ρούγας τον εξώστη, κάτι σκιές φυγομαχούνε
οι πολεμόχαροι χαθήκαν….τα ξίφη έχουνε σκουριάσει
κι οι διψασμένοι ψάχνουν μπόρες, να ξεδιψάσουν….να βραχούνε!!!!
Τρίτωνε το κακό κι οι μέρες τον ήλιο κρύβαν στα σεντούκια
στέναζε η χώρα, κι ο λαός της αγκάθινο έφτιαχνε στεφάνι
κάτι φυγόπονοι διαβάτες πίναν νερό από τα λούκια
και ψάχναν τον τρανό ηγέτη….που όμως ακόμα δεν εφάνη
Φόρεσα δυό νυχτιές του Μάη, κι αμπέχωνο απ’ τον Απρίλη
μήπως τη νύχτα στο σοκκάκι, με καταπιεί το μαύρο αγιάζι
ξεγέλασα λίγο την πείνα, με καταπράσινο τριφύλι
και σε είδα να φιλάς τον άλλον….όμως καρδιά μου, δεν με νοιάζει!!!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
