Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Καλα να παθω
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130674 Τραγούδια, 269443 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Καλα να παθω
 https://www.youtube.com/watch?v=wXP4D_hCfqw
 
Και φευγουν και περνανε οι ανθρωποι απ' την ζωη μου. Χιλιαδες ματια. Εκατονταδες χερια. Εκατομυρια περιπλανωμενες ψυχες που ψαχναν μοναχα ενα πραγμα: τον ερωτα! Αραγε που κρυφτηκε ο φτερωτος θεος? Σε ποια φωτια εκαψε τα βελη του? Ποια γη τον καταπιε? Γνωριζει μηπως κανεις που τον ειδαν για τελευταια φορα? Εγω θα σας πω! Εγω τον ειδα! Γλυστρησε στο πρωτο γελακι εκεινου του τροφαντου μωρου. Απλωσα το χερι μου να τον πιασω. Μα, μου ξεφυγε! Λιγο αργοτερα ξεπρολαβε σε μια παραλια. Δυο ζευγαρια πατημασιες στην αμμο και η ελπιδα στον κοσμο για ολους τους πληγωμενους. Ομως, ο αερας φυσηξε δυνατα και τον παρεσυρε για ακομα μια στιγμη μακρυα μου. Εγινε ηχος. Ενας ηχος που μου θυμιζε κατι μακρινο. Κατι που παλεψα χρονια να ξεχασω...... Εσενα! Εσενα που δεν τολμησα να σου μιλησω. Εσενα που με περιμενες και δεν βρηκα ποτε το θαρρος. Εσενα που εδειξες τοσα πολλα, μα εγω....... Φοβηθηκα. Βλεπεις, πριν απο σενα περασαν αλλοι. Αλλοι που μονο φοβο και πληγες μου χαρισαν. Μ’ εκαναν δυσπιστη. Κυνικη. Ρεαλιστρια. Ξεχασα πως ειναι να τολμας. Να παλευεις. Να ελπιζεις. Να μαχεσαι. Ηρθες για να μου τα θυμισεις. Κι εγω τι εκανα? Διστασα! Βλεπεις, οι πληγες δεν κλεινουν παντα με το χρονο. Ειναι σαν τις χαρακιες στην ντουλαπα μου: οσες φορες και να βερνικωσω το ξυλο της, παντα θα βγαινουν στην επιφανεια. Ετσι, διαλεξα την ασφαλεια της μοναξιας μου. Κι εσυ? Ποσο να περιμενεις πια? Σε καταλαβαινω! Εχεις τα δικια σου! Ηθελες να προχωρησεις. Μου απλωσες το χερι. Αλλα ημουν τοσο ηλιθια που αρνηθηκα να δωσω το δικο μου! Κι ετσι ο ερωτας με καταραστηκε! Με καταραστηκε να ζω σ’ ενα μονιμο βασανιστηριο: να σε βλεπω, να σε μυριζω, να σε ακουω αλλα να μην εισαι εδω. Γιατι οταν ησουν, φερθηκα αχαριστα. Γιατι οταν με παρακαλεσες, τρομαξα. Γιατι με φρικαρε η αμεσοτητα σου. Γιατι νομιζα οτι θα χαθω μεσα απο εμας. Ετσι εχασα εσενα! Και τωρα το μετανοιωνω....... Σκληρα....... Εμαθα να ζω με την νεφελη σου....... Με τα ημιμετρα........ Μιση σ’ εναν κοσμο γεματο ολοκληρα....... Επιλογη μου....... Καλα να παθω, λοιπον.......... Καλα να παθω........


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Πρόσωπα,Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Ημερομηνια Ληξεως: Συντομα
 
Κων/νος Ντζ
24-05-2016 @ 07:33
::hug.:: ::love.:: ::yes.::
rania.foka@yahoo.co.uk
24-05-2016 @ 13:13
::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
maikgltks
10-11-2016 @ 10:56
Είσαι πολύ έξυπνη, μου αρέσει ο τροπος που γράφεις! Βγάζεις μια ματαιοδοξία μεσα απο την τρυφερότητα της καρδιάς σου... Πραγματικά αν και τα "εργα" σου έιναι πεζογραφήματα, ειναι ποιητικά! Μπράβο και πάλι! ::up.:: ::up.:: ::up.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο