| |
| | Παρασκευή, 27 Μαίου 2016 |  | | | "and after all...you 're my wonderwall..." | | |
Σήμερα ξύπνησα με τη μορφή σου ακόμα κολλημένη στο μυαλό μου. Βλέπεις, όλο το βράδυ σε ονειρευόμουν κι ας είχα καιρό να σε δω στον ύπνο μου… Τελευταία έχω παρατηρήσει πως τα όνειρά μου γίνονται ολοένα και περισσότερο παραστατικά, σα να συμμετεχω κι εγώ σε αυτά-συνειδητά και όχι ασυνείδητα-κι ας κοιμάμαι… Δεν ξέρω γιατί σε είδα λοιπόν, μετά από τόσο καιρό, που δεν μπορώ να προσδιορίσω κι εγώ ακόμα, ακριβώς το πότε…
Ίσως να σε είδα επειδή αύριο έχεις τα γενέθλιά σου.. και κάθε χρόνο τέτοια μέρα, το σκέφτομαι λιγάκι περισσότερο. Τι να πω...
Στο όνειρό μου λοιπόν, σε είδα μεγαλωμένο, κάπως γερασμένο.-λες να φταίνε τα γενέθλια ή που αναρωτιέμαι συνέχεια πώς να είσαι;-Μη γελάς, ούτε εγώ μπορώ να το ξέρω-… έδειχνες αρκετά ταλαιπωρημένος- τα μαλλιά σου είχαν αραιώσει λίγο μπροστά και είχες και πολλές άσπρες τρίχες... στο πρόσωπο, είχες κάποια σημάδια και σπυράκια διάσπαρτα από εδώ κ εκεί (τώρα που το σκέφτομαι λογικά, γηρατιά με σπυράκια δεν πολυστέκουν…αλλά νταξει..) Είχες παχύνει κιόλας, λίγα κιλά γύρω απ’ τη μέση σου!…
Μόλις σε είδα λοιπόν, έτρεξα να σε αγκαλιάσω…και αμέσως, κάπως ενοχλημένη για την εικόνα σου-άρχισα να σου κάνω ερωτήσεις... Διακριτική όμως- όπως πάντα- σε ρωτούσα αν ξεκουράζεσαι, αν προσέχεις τον εαυτό σου, πόσο τρως… Νομίζω πως προς το τέλος σε ρώτησα κιόλας αν σε ενοχλεί η εμφάνισή σου και αν ενοχλεί και τη δικιά σου- Σοβαρός -όπως πάντα κι εσύ- μου απαντούσες με ειλικρίνεια και με απόσταση… Μου είπες ότι τις είχες προσέξει αυτές τις διαφορές κι εσύ τελευταία- και πως προσπαθούσες να τις βελτιώσεις.. Την τελευταία ερώτηση δεν μου την απάντησες, αλλά με άφησες να πιστεύω πως είναι «οκέι» με αυτό. Αμέσως, αισθάνθηκα λίγο άσχημα που εγώ σου έκανα παρατηρήσεις κι αυτή ήταν απλά «οκέι», αλλά δεν το σχολίασα· καθόλου. Συνεχίσαμε να περπατάμε, το σκηνικό πρόδιδε να είναι κάπου στην Καστοριά: Υπήρχε ομίχλη και μπόλικη υγρασία στην ατμόσφαιρα. Σε λίγο, ξεχώρισα από μακριά και "το Καραβάκι". Εσύ, περπατούσες και μιλούσες στο τηλέφωνο με τη δικιά σου... Εγώ φαινόμουν να απολαμβάνω απλά τη διαδρομή και να είμαι εξοικιωμένη με την ιδέα πως είσαι με άλλη-και αυτό δεν σου κρύβω ότι μου άρεσε…
Μόλις φτάσαμε στο καραβάκι, σταματήσαμε για λίγο. . Έκλεισες το τηλέφωνο και μου έριξες μια ανιχνευτική ματιά για να δεις αν είχα καταλάβει με ποιον μιλούσες τόση ώρα. Σε κοίταξα και εγώ και σου αποκρίθηκα: «Μου φτάνει που σε ξαναβλέπω και που είσαι καλά». Τώρα το μόνο που ακουγόταν ήταν το αργόσυρτο περπάτημα...
Κάποια στιγμή, σα να φτάσαμε σε μια ταβέρνα. Μπήκαμε μέσα και πλησιάσαμε μια παρέα φίλων σου: Αμιδρά θυμάμαι τις φιγούρες τους δίπλα σου-δεν μου τους σύστησες καθόλου όλο το βράδυ και εγώ μάλλον δεν ήμουν σε θέση να προσέξω τίποτα άλλο μέσα στο μαγαζί, πέρα από εσένα· ... Καθίσαμε και αρχίσαμε να πίνουμε και να μιλάμε μόνοι μας / Πιστεύω πως αν κάποιος μας παρακολουθούσε από μακριά και χωρίς να μας ξέρει, η όλη σκηνή θα έμοιαζε όπως παλιά: Δύο άγνωστοι που συναντιούνται τυχαία κι όμως έχουν τόσα πολλά να πουν!
--Μόνο που είχε μια ουσιαστική διαφορά: δεν ήμασταν πλέον άγνωστοι… και μιλούσαμε και για τα περασμένα.. Είχες πλέον γυρίσει τελείως την πλάτη σου στην παρέα σου όταν είχαμε έρθει οι δυο μας τόσο κοντά, που δεν μπορούσα άλλο να αποφύγω τα μάτια σου!… Αχ αυτά τα αναθεματισμένα! Βλέπεις,απ’την ώρα που βρεθήκαμε, προσπαθούσα πεισματικά να τα αποφύγω! Και τώρα, ήταν μάλλον μάταιο... Ενώ με κοιτούσες κατάματα, έσκυψες και μου εξομολογήθηκες πως "φοβόσουν ότι αυτή η συνάντηση ίσως να μου στοίχιζε μετά"... όσες φορές και αν σε διαβεβαίωνα για το αντίθετο, το ανέφερες συνέχεια και με κοιτούσες όλο και πιο έντονα, σα να προσπαθούσες να ακτινογραφήσεις τα συναισθήματά μου· σα να προσπαθούσες να βουτήξεις μέσα τους και να διαβάσεις-όπως τότε- τις σκέψεις μου…
Δεν το άντεχα άλλο αυτό! Ξαφνικά, σηκώθηκα επάνω τσαντισμένη και άρχισα να σου φωνάζω… οι λέξεις ξεχύθηκαν αμέσως, Σα να ήμουν από πολύ καιρό φορτισμένη και έβγαζα από μέσα μου ότι ήθελα να σου πω… Όχι, όχι, δεν σε έβρισα καθόλου πουλάκι μου, απλά σου έλεγα πως εάν φοβάσαι τόσο πολύ για το αν θα μου στοιχίσει αυτό, να μην ερχόσουν να με συναντήσεις εξαρχής. Και πως μάλλον υποκρίνεσαι συνέχεια γιατί αν ξέρεις πως με γυρνάει πίσω αυτό, δεν έπρεπε να το κάνεις καν!. Έκλαιγα και προσπαθούσα να σου εξηγήσω πως δεν θέλω να γυρίσω πίσω και δεν θα το επιτρέψω στον εαυτό μου να ξανασυμβεί αυτό! Και πως πλέον- δεν μπορώ να εμπιστευτώ και να δεθώ με κανένα άτομο, ούτε καν με εσένα! Προσπαθούσα -με μανία- να σε κάνω να με καταλάβεις. . Να καταλάβεις πως έχω αδειάσει, πως μέσα μου είμαι κενή και δεν μπορώ να νιώσω πλέον τίποτα..! ούτε συναισθήματα, ούτε καν αγάπη, ούτε μίσος για κανέναν... και πως για αυτό, δεν είχες κανένα λόγο να ανησυχείς αν θα πληγωθώ μετά!
Κουνούσα τα χέρια μου από το στήθος μου προς τα έξω, σαν να έδιωχνα από μέσα μου όλα αυτά που ήθελα να σου πω… Και είχα μια περίεργη αίσθηση πως κάθε φορά που ακουμπούσα πάλι πίσω στο στήθος μου, με αισθανόμουν ολοένα και πιο ελαφριά, ολοένα και πιο άδεια… από σκέψεις; από συναισθήματα; από θυμό;… Άγνωστο κι αυτό·
Υ/Γ 1: Δεν θυμάμαι να σου πω πως ακριβώς τελείωσε το όνειρο, γιατί ξύπνησα αμέσως! Ήμουν ακόμα ανήσυχη όταν ξεκίνησα να σου γράφω, μα ήθελα να τα πω για να ηρεμήσω κάπως…
Υ/Γ. 2: Δυστυχώς για μένα, μάλλον είμαι λίγο πιο έξυπνη για να πιστεύω στις δεισιδαιμονίες που θέλουν τα όνειρα κάποτε να πραγματοποιούνται, και να αρχίσω να μετράω αντίστροφα για το πότε θα σε ξαναδώ… Ας προσγειωθούμε στην πραγματικότητα, λοιπόν, πουλάκι μου: η επόμενη φορά που θα σε δω, μάλλον θα αργήσει πολλά χρόνια… Και μάλλον δεν θα εκτιληχθεί έτσι-αλλά τι σενάριο και αυτό, ε;!
Υ/Γ. 3: Ελπίζω όντως το όνειρό μου να μη βγει αληθινό και να είσαι καλά, υγιής και στα κιλά σου! Δεν θέλω να πιστέψω πως έχεις ασπρίσει από τώρα! ;)
Χρόνια πολλά λοιπόν.
Υστερόγραφο αντί των "υστερόγραφων": Η φράση που σου είπα στο καραβάκι ισχύει ακόμα… Ισχύει και ας σε ξαναείδα μόνο στον ύπνο μου.. μου φτάνει να είσαι καλά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Αξίζει, φίλε μου, να ζεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει! (#) | | | |
|
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
