| |
παλι προσπαθησα τις σκεψεις μου σε ταξη να τις βαλω
παλι προσπαθησα οσα με πληγωσαν στην ακρη να τα βαλω
μα σαν βροχη του φθινοπωρου αναπαντεχη
βρισκονται εμπρος μου σαν καρμικη της μοιρας μου συναντηση
εδω φοβαμαι δεν μπορω αλλο να μεινω
θελω τα σκοτεινα μου τα φεγγαρια να φωτισω
εδω που σκεφτομαι τα λαθη τα χαμενα μου
στης αυταπατες μου μια μερα να ξημερωνε
ειναι αβασταχτη κι αποψε παλι η νυχτα μου
παψε καρδια μου ποια να ακους τα παραμυθια μου
οχι σου λεω στα ονοιρα ξανα δεν παγιδευωμαι
χαμενος χρονος μες το ψεμα να πορευωμαι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
