| |
Οι εφιάλτες μου πάντα γυρνούν.
Το δρόμο τους δεν τον ξεχνούν,
ξαναγυρνάνε πίσω.
Με κομματιάζουν με πονούν
και δεν μ’ αφήνουν, με κρατούν,
σελίδα να γυρίσω.
Οι εφιάλτες μου με κυνηγούν.
Λυσσομανάμε, αλυχτούν,
σαν πεινασμένοι λύκοι.
Τα λάθη μου ξαναμετρούν
και ένα - ένα τα περνούν,
από δικιά τους δίκη.
Οι εφιάλτες μου με τυραννούν.
Αλύπητα με πολεμούν,
θέλουν να με τελειώσουν.
Ίσκιοι, φαντάσματα του χθες
σε δαίμονες τάζουν χαρές,
σε τάφο να με χώσουν.
Οι εφιάλτες μου με ξαγρυπνούν.
Δεν κλαίω πια να φοβηθούν,
δεν βγάζω πλέον αίμα.
Ψυχή, καρδιά μου, πια δεν ζουν
νεκρές σκιές που καρτερούν
και το δικό τους τέρμα.
Οι εφιάλτες μου πάντα γυρνούν
Τον δρόμο δεν τον χάνουν
Τα δαχτυλίδια με φορούν
Ταίρι τους να με κάνουν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
