| |
Μια ημέρα Πριν...
Ξύπνησα και σήμερα
νωρίς,
έβαλα στην πρίζα
τον καφέ μου.
Κάθισα να δω τα πρώτα
νέα,
ήτανε πιο ίδια από
εχθές
πιο απειλητικά και πιο
μοιραία.
Άκουσα για μάχες
για ληστές,
άκουσα να λένε
και για σένα.
Έστυψα δυο στάλες
Λεμονιού.
Έγειρα και πάλι
στο βυθό μου
κ’ έμοιαζε να είναι
το πρωί,
η πιο κρύα θάλασσα
του κόσμου.
Έφυγα απ' το σπίτι
βιαστικά,
έφτασα στη στάση
ματωμένος
Πέρασε ο πρώτος
ο συρμός,
μα όμως είχα πέσει
τσακισμένος.
Έτρεξα στο δρόμο
μοναχός,
κράτησα στα χέρια την
ψυχή μου,
χτύπησα την κάρτα μου
νωρίς,
κάθισα στο πρώτο το
γραφείο
-όπως χρόνια κάθομαι
στο ίδιο-
κ’ έβγαλα την άλυσο
στο φως,
έκαψα τους τελευταίους
φακέλους,
κ’ έμοιαζε να είναι
η χαρά
η πιο κρύα θάλασσα
του κόσμου
Έντυσα τα ματιά μου
Ουρανό
Κέρασα με στάχτη
τ' όνειρό μου
Φόρεσα το πρώτο μου
Φτερό
Και πέταξα στο άχαρο
κενό μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
