| |
Τις μέρες της κατάθλιψης
το δωμάτιο είναι συγνεφιασμένο
και βρέχει σκέψεις μαύρες.
Μια απραξία προστάζει τους μύες
και πίσω απ' το κάθε τείχος,
πάνω στον κάθε τοίχο,
οθόνες
ωσάν τους κήπους της Βαβυλώνας
κρέμονται
ζωντανές,
ξωτικές
και ψευδανάγλυφες.
Ζούνε
κι αλλάζουνε
της ζωής μου στιγμές.
Ζούνε
και πεθαίνουν
του παρελθόντος μου μορφές
ψεύτικες κι αληθινές.
Λόγια μπερδεύονται
μες σε άλλα λόγια
κι αρμονίζονται όλα
στη στιγμή,
στην αυτή αίσθηση του παρόντος.
Τις μέρες της κατάθλιψης
σκιασμένες εικόνες
προβάλλονται στις επιφάνειες
και τρυπώνουν
σε διαφάνειες του μυαλού.
Συγχέονται
οι ακμές των αναμνήσεων
με τους ορίζοντες των γεγονότων
στην βαρύτητα της στιγμής.
Πως αλλάζει η πραγματικότητα!
Αυτές τις ημέρες
το δωμάτιο είναι μια στιγμή,
ένα σύμπαν σκοτεινό και βαρύ.
Με σκεπάζει
σαν πέπλο αραχνοΰφαντο του Άδη
κι αφανής γίνομαι
της αυτής στιγμής στιγμή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
