| |
| | Ανθισεσ Παλι |  | | |
ΑΝΘΙΣΕΣ ΠΑΛΙ
Άνθισες πάλι κρίνε μου,
κι΄ομόρφυνε ο μπαξές μου,
γεμίσανε με ομορφιά,
κι΄αρώματα οι αυλές μου,
σε πότισα αθάνατο,
νερό αγιασμένο,
δεν σ΄άφησα κρινάκι μου,
στεγνό και διψασμένο,
κι΄εσύ μου τ΄ανταπόδοσες,
με χίλιες ευωδίες,
νοιώθω πως έχω του Θεού,
όλες τις ευλογίες,
άνθισες πάλι κρίνε μου,
και μούκανες την χάρη,
και νοιώθω όταν σε κοιτώ,
μες στη ψυχή καμάρι,
γιατί εγώ σε πότισα,
με το νερό απ΄το νάμα,
σ΄ανάστησα και ένοιωσα,
πως έγινε το θάμα.
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Κων/νος Ντζ
09-06-2016 @ 07:15 | ::up.:: ::yes.:: ::yes.:: | | ΒΑΛΣΑΜΟ
09-06-2016 @ 08:19 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | ΚΑΝΕΛΛΑ_ΓΙΩΤΑ
09-06-2016 @ 11:49 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | ταπεινος ναρκισσος
09-06-2016 @ 18:50 | γιατί εγώ σε πότισα,
με το νερό απ΄το νάμα,
σ΄ανάστησα και ένοιωσα,
πως έγινε το θάμα.
Ειλικρινώς θαυματοτάτος ο συλλογισμός σου περί κρίνων ! ! ! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
