| |
Τα περασμένα βλέπω, κει, καθηλωμένα, στο καφενείο του μυαλού, να το παιδεύουν με αναμνήσεις και αλησμόνητες εικόνες. Αυτό, να προσπαθεί να τους ξεφύγει, κι αυτά να ρίχνουν άχαρα τα ζάρια, μπας και φέρουνε εξάρες. Οι λεπτοδείκτες να ουρλιάζουνε, τικ τακ – τικ τακ, και τα κορμιά να περιφέρουν άχαρα την θλίψη τους στον χώρο. Φιγούρες ταξιδιάρικες, με ροζιασμένα χέρια, οι στεναγμοί, κι ένα γιατί χαρακωμένο μες το βλέμμα. Μας έπνιξε, βλέπεις, εκείνο το «α». Το άλφα το στερητικό. Θυμάσαι; Χάραξε. Ώρα για πρωινό αέρα συγκρατούμενε. Μάσαμε τις ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα. Τα στήσαμε όμορφα εμπρός στο εκτελεστικό απόσπασμα του χρόνου. Εκκωφαντικός ο ήχος της ματαίωσης. Ακόμη στάζει η βρύση, και μόλις χτες ήταν που φώναξα να μου την φτιάξουν. Κληρονόμοι της καμπούρας και του βάσανου. Κι ο νεροχύτης υπερχείλισε αποστέρηση. Πρωινή αδιαθεσία. «Πρέπει να ξεράσεις», μου είπαν, «όλες της ανείπωτες κουβέντες που κατάπινες». Κι έπιασα πολλές φορές τον εαυτό μου να γελά, με σφραγισμένο στόμα, μην και φανούν τα σαπισμένα δόντια. Δεν φτάνει ο μισθός για οδοντίατρο. Κι έπιασα πολλές φορές τους γύρω μου, να κάνουν το ίδιο. Μιμητικό ζώο ο άνθρωπος. Και γω να αναρωτιέμαι, «Ποιόν μιμείται; ». Μιμείται την εικόνα όπου τον θέλησαν όλοι αυτού, όπου τον δίδαξαν να χει σκυμμένο το κεφάλι και να ελπίζει για καλύτερες συνθήκες φυλάκισης, φίλε μου. Μα το κελί στενεύει ασφυκτικά, και η ανάσα δυσκολεύεται να ολοκληρώσει τον κύκλο της. Πάμε για καθαρό αέρα;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
