| |
πήγαινε πιο πέρα
ξέχνα το παλικάρι
τόσο ωραίο τόσο νέο
χτυπημένο με τον πόνο
ζαλισμένο απ΄το φθόνο
μες στη βουή του παραιτήσου
απόκοσμη πνοή αγανακτισμένου
κάτω απ΄την χρυσοκεντητή πόρτα
στέκεται μαρμαρωμένο παραιτημένο
αίμα κόκκινο βαμμένο ισωμένο
αδυσώπητα τα βλέμματα
ρουφούν ενέργεια
εξασθενισμενο τώρα πια
κόλλησε μιζέρια
περιμένοντας βοήθεια
δεν είχε αστέρια στην κούνια
νεράιδες να παλεύουν χορεύοντας
κρυσταλλένια τάματα . αγγέλων φιλήματα
φωτάκια ανοιγμένα χεράκια απλωμένα
οδηγό σε λουλουδένια δρομάκια
μπορεί να πρόλαβε το φώς
μπορεί να είδε το φεγγάρι
μπορεί να έπιασε αστέρια
γεφύρι να άνοιξε για μάς
έτσι θέλω να νομίζω
έτσι θέλω να πιστεύω την ιστορία μου να κλείσω
και πιο πέρα να μπορώ να συνεχίσω ......
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
