| |
νύχτες ολόκληρες το βλέμα μου θα ψάχνει
στον τοίχο μια παμπάλαιη κρυμένη λάμψη
κρεμιέται παγιδευμένο σαν την αράχνη
ίσως τη δεί που τα σκοτάδια του θ'ανάψει
δε με θυμάται πια κανείς τις γρίλιες κλείνω
κοιτιέται στον καθρέφτη μου ο εαυτός μου
ξέρεις λοιπόν το μίσος πές τι θ'απογίνω
μόνος μες στην λαμπρή την ερημιά του κόσμου
πές μου ν'ακούγονται σταράτες οι κουβέντες
η χαρακιά δε λογαριάζεται ξεχνιέται
δε φύσηξε ακόμα άνεμος πουνέντες
το δίκιο, το παράπονό σου ας κρατιέται
σπιτίσιο άσπρο φίδι άκακό μου θάσαι
θ'αλλάζεις χρώμα κάθε τόσο που φοβάσαι
κόβωντας βόλτες και κουνώντας την ουρά σου
κάπου και κάτι θα σφυρίζεις μες στ'αυτιά σου.......
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
