| |
Μες στην σιωπή και το σκοτάδι
άνοιξαν οι πύλες από τον Αδη
και το φορτίο σου... κενό
και η βαλίτσα σου Εδώ
Κρυφά μιλάει η ψυχή σου
με την μοίρα της ζωής σου
και εκεί είσαι τελείως μόνος
και η ευθύνη σου, βαρύς σου ώμος
Είναι η ύλη ένα αστείο
που μας την μάθανε ζωή
και όταν θα πούμε το αντίο
είμαστε ήδη πια νεκροί
Σαν μεγαλώσαμε με πάθη
πιστέψαμε ψεύτικα λάθη
και δεν γίνεται πια λόγος
σαν αταξίδευτος ο δρόμος
μα το σκοτάδι το βαθύ
γεννάει πάντα μια ζωή
....που δεν την ζήσαμε ποτέ μας
....οι καλοί ταξιδευτές δεν περιμένουν...και στο καράβι ανεβαίνουν. Όσοι μένουν πίσω έχουν το μαντήλι δεμένο στα πέτρινα τους μάτια, που στάζουν δάκρυα άγνοιας....
Η αλήθεια σου δίνει ανάσα και δύναμη.........το ψέμα μυρίζει σαν αποσμητικό σε βρώμικη σάρκα.
Η φύση δημιούργημα του δημιουργού, υπάρχει αληθινή, ατόφια και σε σημεία ανέγγιχτη...και όταν την μυρίζουμε
η ψυχή μας δευτερόλεπτα ξυπνά από την λήθη της.
Εμείς οι άνθρωποι, ελεύθερα όντα ...με απόφαση ...μακριά από το δημιουργό μας...με αμέτρητο εγωισμό ...αποφασίζουμε το ψέμα μας. Και όταν έρχεται η στιγμή που αυτό το βλέπουμε, ο κόσμος δεν μας σηκώνει, δημιουργούμε ένα τέχνασμα με αναβολές κάποιες φορές και τελικά ανεβαίνουμε στο καράβι. Αντίο στους αγαπημένους μου ταξιδευτές που πάντα θα θυμάμαι.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
