| |
Η ώρα 4:30. Ένα απαλό αεράκι έμπαινε απ’ το παράθυρό μου. Κι εσύ? Για άλλη μια φορά ήσουν μίλια μακρυά. Κι εγώ παρέμενα χαζή εδώ για να σε περιμένω. Έξω από εκείνο το ξενοδοχείο που σε είδα για τελευταία φορά. Ανάμεσα σ’ εκείνα τα δέντρα που έτρεξα γεμάτη χαρά. Τότε κατάλαβα γιατί το καλοκαίρι είναι η πιο ερωτική εποχή του χρόνου. Γιατί όσοι ένοιωσαν τον φτερωτό θεό ανάμεσα στα στήθη τους, κοιτάζουν με μελαγχολία τα ηλιοβασιλέματα. Γιατί οι άνθρωποι γίνονται αλκοολικοί, ναρκωμανείς και δολοφόνοι. Γιατί, μάτια μου, ο Έρωτας είναι το υπέρτατο συναίσθημα. Το πιο αγνό και το πιο βρώμικο. Το πιο τρελό και το πιο παθιασμένο. Για σένα λάτρεψα και μίσησα το ξανθό αγοράκι με τα ροδαλά μάγουλα. Θέλω να ‘ρθεις. Όχι όπως ήρθαν οι άλλοι. Με φθηνές υποσχέσεις και πράξεις δειλές. Θέλω να ‘ρθεις εδώ. Να σταθείς μπροστά μου. Να με κοιτάξεις καρφωτά μέσα στα μάτια. Και ν’ ανοίξεις το ρημάδι σου, ρε διάολε. Να μου μιλήσεις έξω απ’ τα δόντια! Αυτό θέλω! Εγώ κι εσύ. Εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους. Δεν είμαστε για πράξεις ποταπές, πισωγυρίσματα και φοβισμένα “σ’ αγαπώ”. Εμείς είμαστε γιατί γουστάρουμε. Γιατί καυλώνουμε. Από υγρά φιλιά και μεθυσμένα “τώρα” γεννηθήκαμε. Μέσα σε χαμόγελα που ξεφαντώνουν αναστηθήκαμε. Κάπου εκεί ειδωθήκαμε. Με πρόσεξες απ’ την πρώτη στιγμή. Φώναξες το όνομά μου χωρίς να το ξέρεις. Έπεσα στην αγκαλιά σου χωρίς καμιά απολύτως άμυνα. Δεν μ’ ένοιαζε. Ακόμα και τώρα καρφάκι δεν μου καίγεται. Δεν με νοιάζει αν θα με πληγώσεις. Αν θα με εξαπατήσεις. Δεν σε πειράζει αν πλαγιάσω με χίλιους άντρες. Αν γεννήσω τα παιδιά τους. Γνωρίζεις πολύ καλά πως όσο και να με ξεγελάσουν. Πάλι σ’ εσένα θα γυρίσω. Γνωρίζω πως απ’ όσα ποτήρια και να πιείς. Πάλι το δικό μου κρασί θα γυρέψεις. Κι ας είμαι δύσκολη. Ανυπόφορη. Αμαρτωλή. Μονίμως μαστουρωμένη. Κι ας είσαι σπιτόγατος. Ξενέρωτος. Φλώρος. Βλακάκος. Ότι και να ‘σαι, είσαι δικός μου! Ότι και να ‘μαι, είμαι δικιά σου! Πλασμένοι σε σύννεφα στον ουρανό. Σαν λύκοι παίζουμε στο πράσινο γρασίδι. Δαγκώνουμε τις μουσούδες μας σ’ ένα παιχνίδι ερωτικό. Χωρίς να μας νοιάζει που θα πληγωθούμε. Αρκεί οι πατούσες μας ν’ αφήσουν σημάδια στην αμμουδιά. Έτσι, είναι ο έρωτας........ Έτσι, φτιαχτήκαμε εσύ κι εγώ........ Όχι, για την τελειότητα....... Όχι, για τις αγγελικά πλασμένες ρομαντικές ιστορίες....... Όχι, για τις διηγήσεις των μικροαστών........ Μα για το μαζί........ Το μαζί που θέλει πράξεις......... Λόγια έξω απ’ τα δόντια........ Τίποτα μισό........ Τίποτα χαμένο στο χρόνο............ Μόνο εμείς............ Μαζί............ Κράτα μου το χέρι......... Οδήγησέ με κάτω απ’ τα τρεχούμενα νερά του καταρράκτη......... Εκεί μέσα στο ξέφωτο....... Πλένε μου τα μαλλιά.......... Ακούμπα το δέρμα μου........... Δάγκωσέ το.......... Νοιώσε την γευση μου............. Πάρε με δική σου........... Γίνε δικός μου........... Μαζί............. Για όσο με θέλεις........... Για όσο σε θέλω........ Για όσο γουστάρουμε...........
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
