| |
| | Κι Εγω Θνητοσ Πολυ Μικροσ |  | | |
ΚΙ ΕΓΩ ΘΝΗΤΟΣ..ΠΟΛΥ ΜΙΚΡΟΣ
Σαν το νερό απ την πηγή,
που γάργαρα κυλάει,
ακούγεται το γέλιο της,
και με γλυκομεθάει,
τα μάτια της πιό λαμπερά,
ακόμα κι΄απ΄τ αστέρια...
τα χείλη κατακόκκινα,
θυμίζουν καλοκαίρια...
σαν μιά νεράιδα των λιμνών,
σαν μία οπτασία...
σαν μιά Θεά του ουρανού,
χαρίζει αθανασία,
κι΄εγώ θνητός...πολύ μικρός,
μπροστά της γονατίζω,
θέλω μονάχα έτσι απλά,
γι΄αγάπη να ελπίζω,
να στέκομαι, να καρτερώ,
μονάχα μιά ματιά της,
και σαν ζητιάνος να ζητώ,
λίγο απ΄τον έρωτα της....
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Κων/νος Ντζ
13-07-2016 @ 07:20 | κι΄εγώ θνητός...πολύ μικρός,
μπροστά της γονατίζω,
θέλω μονάχα έτσι απλά,
γι΄αγάπη να ελπίζω
::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Μαυρομουστάκης
13-07-2016 @ 09:16 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
