| |
Το μεθυσμένο βιολί μιλά μέσα στα μαγικά χέρια σου·
Ποιος πηλός σε σχημάτισε για να κρατάς τόσο έντονη ανάσα;
Σμίγεις την μουσική με το στερέωμα, τον ουρανό με την αψίδα των ρόδων, την ομιλία
Με την σιωπή, το ντροπαλό πάθος με την έκλυτη λαίλαπα
που συγκλονίζει τα κορμάκια των ερωτευμένων.
Το δοξάρι σου πατά μες την αιωνιότητα·
Πέφτουν των μαλλιών σου οι καταρράκτες
Στους ώμους σου γελώντας και παίζοντας
Πέφτουν οι νότες σου στο κορδελιό της αυταπάτης·
Για να σε θέλω πιο πολύ και πιο πολύ…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
