| |
Ένας ένας κλείνουν οι δρόμοι
ήσυχα αποσύρομαι
δεν παραπονιέμαι
όσο ανασύρω παλιές εικόνες
είμαι ζωντανός
ο ανεμόμυλος
η θάλασσα των Καλυβών
τα καλοκαίρια στο Μορένο
γρήγορα πέρασαν
νωρίς έφυγε κι αυτός
το τρακτέρ του Γκολόη
η σούστα του μπαρμπα Μήτσου του Μελά
ο ελαιώνας στα Χαρελάδικα
ερημωμένος χρόνια τώρα
ανεβαίνει το λεωφορείο την ανηφόρα
με τη μαμά μέσα γιά τον Πολύγυρο
κι εγώ μακριά πίσω απ΄το τζάμι
στην αγκαλιά του μπαμπά
να σπαράζω στο κλάμα
ο πρώτος πόνος αποχωρισμού
κι όσοι ακολούθησαν το ίδιο πόνεσαν
δεν έχει πιά μπάνια καλοκαιρινά
έχω καιρό να κλάψω
πύργοι στην άμμο
με κρατούν αιχμάλωτό τους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
