| |
Μελένια λόγια φώλιασαν
Στη στέγη της καρδιάς μου
Χαρούμενο τιτίβισμα
Στο παραθύρι ανθίζει
Μαγεύει η μελωδία τους
Τις πίκρες αποχαιρετώ
Λάμπει η μέρα, η ψυχή
Εύθυμα φτερουγίζει
Λόγια μελένια πεταρίζουν απαλά
Το άπατο χάος μου γεφύρια το γεμίζουν
Βελούδινα ακροδάχτυλα, αγγίγματα αβρά
Τόσο μακριά, τόσο κοντά μ' αναγνωρίζουν
Με στίχους δεν μπορώ να σου χαρίσω
Όση χαρά κι αγάπη μού προσφέρεις
Πετροχελίδονο, με μια φωλιά - αγκαλιά
Την άνοιξη ήρθες, με λαχτάρα, να μου φέρεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
