Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Ονείρου σαλπάρισμα
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130672 Τραγούδια, 269443 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ονείρου σαλπάρισμα
 anemologion.com
 
Στις πρύμνες των παλιών φορτηγών,
τα όνειρα μας χάραζε η προπέλα.
Τραγούδι σιγοπλέκαμε τον καημό,
που ήταν μεγάλος,για να χωρέσει στα μπουρδέλα.

Πάνω σε κάβους και χονδρά σχοινιά,
τα μυστικά μας βγάζαμε στα φόρα.
Έκανε ο Ναύτης παρατιμονιά,
όταν θυμόταν στο χωριό του,τη Θοδώρα.

Μαύροι-λευκοί και κίτρινοι καημοί,
όλοι δεμένοι σ’ ένα κόμπο.
Όταν αργούσε η στεριά για να φανεί,
ξεσπούσαμε όλοι στον Κολόμβο.

Σκληρή ζωή,δίχως χαρά κι ούτε φιλιά.
Οι αναμνήσεις απλωμένες σαν πανιά.
Όλοι μαζί σαλπάραμε σε ρότες χωριστές
κι ελπίζαμε να φθάσουμε,σ’ αγκάλες ανοιχτές.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 8
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΒΥΡΩΝ
30-07-2016 @ 00:33
::theos.:: ::up.:: ::theos.::
..............................................! !
Tessi
30-07-2016 @ 02:09
Ο μονόλογος του ναυτικού... ::up.::
Κων/νος Ντζ
30-07-2016 @ 07:59
::up.:: ::up.:: ::up.::
Άηχος
30-07-2016 @ 19:40
Ιδιαίτερο και πάρα πολύ ωραίο!!
ακριτας
30-07-2016 @ 20:04
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΌ !!!!! ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ !!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
rania.foka@yahoo.co.uk
30-07-2016 @ 20:38
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
**Ηώς**
01-08-2016 @ 21:39
Μαύροι-λευκοί και κίτρινοι καημοί, όλοι δεμένοι σ’ ένα κόμπο..... ::rock.:: ωραιότατο Κωστή!!!!!!
eythis
03-10-2016 @ 09:28


Στις πρύμνες των παλιών φορτηγών,
τα όνειρα μας χάραζε η προπέλα.
Τραγούδι σιγοπλέκαμε τον καημό,
που ήταν μεγάλος,για να χωρέσει στα μπουρδέλα.

Πάνω σε κάβους και χονδρά σχοινιά,
τα μυστικά μας βγάζαμε στα φόρα.
Έκανε ο Ναύτης παρατιμονιά,
όταν θυμόταν στο χωριό του,τη Θοδώρα.

Μαύροι-λευκοί και κίτρινοι καημοί,
όλοι δεμένοι σ’ ένα κόμπο.
Όταν αργούσε η στεριά για να φανεί,
ξεσπούσαμε όλοι στον Κολόμβο.

Σκληρή ζωή,δίχως χαρά κι ούτε φιλιά.
Οι αναμνήσεις απλωμένες σαν πανιά.
Όλοι μαζί σαλπάραμε σε ρότες χωριστές
κι ελπίζαμε να φθάσουμε,σ’ αγκάλες ανοιχτές.




Αριστούργημα φίλε μου !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο