| |
| | ~* Λουλούδι μου καμένο *~ |  | | | Να διασχίζουν τα ποστάλ των αισθήσεων, στο πέλαγος των κραυγών, παγοθραύστης, ανάδοχος των λόγων και των εκλείψεων, που στην ουσία είμαι, του πόθου μου σηματωρός | | |
[align=left][B][I]
*~* Λουλούδι μου καμένο *~*
Διάπυρος τελετουργία
σύννεφα αλωνίζουν το στάχυ μου
άνεμος εκκολάπτεται στις σκέψεις
κι ανεμοστρόβιλος διανύει τα πάθη μου.
Δεν είναι το "εγώ" που παλαντζάρει
στο απυρόβλητο που λέγεται καημός,
είναι η έλξη των υγρών απ' το φεγγάρι
π' αναχαιτίζει θαρραλέα ο κεραυνός.
Άπειρες νότες, εξωγήινες, "φωτόνια",
διαπερνούν,
της αγάπης το έκθαμβο φως
της Ατλαντίδας λέξεις ασύμμετρες
και κατατάσσω μαι,
της φιλεργίας ο γιος.
Να διασχίζουν τα ποστάλ των αισθήσεων
στο πέλαγος των κραυγών, παγοθραύστης
ανάδοχος των λόγων και των εκλείψεων
που στην ουσία είμαι,
του πόθου μου σηματωρός.
Οι δαίμονες καραδοκούν, πίσω απ' το μοναστήρι
σε διαστάσεις σύνδρομου, με γεύση περγαμόντο
σ' ένα του φλοίσβου άκουσμα, επάνω στο βραχάκι
τη σκέψη σου τη διάβασα στα ματοτσίνορα σου
ήχοι απ' τα γονίδια, παράτολμοι κουρσάροι
πάνω σ' ασύμμετρο σκαρί,
τραβούν στη πέρα χώρα,
για να φορτώσουν κάρβουνο, "λουλούδι μου καμένο".
Στις τρίλιες τα παιγνίδια σου,
τα μυστικά γραμμένα, πότε με δυο πότε με τρις
κλαυθμός σ' αποκαλύψεις,
ρημάζουν τα ανθόσπαρτα, του έρωτα ο Πόρος
κι οι ορειβάτες σάστισαν,
στης νόσου το λεπίδι.
Ο φωτογράφος κρύφτηκε, μ' απόγνωση στο δόλο
στο ναι κι εδώ, στο ναι κι εκεί,
στο ναι καλέ, σε όλα,
κι η ρετσινιά που κόλλησε, στο χάλασμα του τοίχου.
. . . . . * * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
 |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
