| |
Κουράστηκα να τρέχω στους λαβύρινθους του χθες
Πατώντας αναμνήσεις που φυτρώνουν στις σκιές
Ξέχασα πώς να ζήσω, να υπάρχω, ν' αγαπώ
Και η μόνη συντροφιά μου έγινε το βάσανο
ʼσε να χαθώ μέσα στο χρόνο
Να μην υπάρχει πλέον γυρισμό
Να πίνω του καημού το δηλητήριο
Να σβήσω το δικό μας χωρισμό
Βαρέθηκα να κλέβω απ' τους άλλους τη χαρά
Να γελώ ξεπουλώντας τα δικά μου σύννεφα
Κράτησα το ένα πράγμα που μου χάρισες εσύ
Της απόμακρης καρδιάς σου το μοναδικό κλειδί
ʼσε να χαθώ μέσα στο χρόνο
Να μην υπάρχει πλέον γυρισμό
Να πίνω του καημού το δηλητήριο
Να σβήσω το δικό μας χωρισμό
Δεν υπάρχει λόγος πια να ζω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
