| |
| | Πειναω...σε Παρακαλω |  | | |
ΠΕΙΝΑΩ...ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ
Πως να ξεχάσω έτσι απλά δυό μάτια δακρυσμένα,
πως να μην δω τα χέρια του, που ήταν απλωμένα,
πως να αντέξω Θεέ μου πως, ένα παιδί να κλαίει,
και με παράπονο πικρό μιά λέξη να μου λέει,
πεινάω.....σε παρακλώ λίγο φαί να φάω,
ήθελα κείνη τη στιγμή, στη γη να μην πατάω,
νάβγαζα ήθελα φτερά, παντού για να πετάξω,
και όλους τους υπεύθυνους, απ΄τον λαιμό ν΄αρπάξω,
όμως τα πόδια μου βαριά, κολλήσανε στο χώμα,
η λέξη εκείνου του παιδιού, με είχε κάνει λειώμα,
κάποια στιγμή κατάφερα, με κόπο να μιλήσω,
μα οι λυγμοί δεν μ΄άφηναν, κόντεψα να λυγίσω,
ο μπόμπιρας , κατάλαβε....με κοίταξε στα μάτια,
μην κλαίς....εγώ συνήθησα, και έγινα κομμάτια.......
που ζούμε σε ποιάν ήπειρο, ποιά χώρα, ποιό πλανίτη,
να μένουν τα μικρά παιδιά....χωρίς ψωμί και σπίτι,
δεν τηνε θέλω αυτή τη γη, άλλο δεν την αντέχω,
φεύγω και πάω για αλλού.....θέση εδώ δεν έχω......
ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
Κων/νος Ντζ
21-08-2016 @ 09:24 | ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | monajia
21-08-2016 @ 12:22 | κάποια στιγμή κατάφερα, με κόπο να μιλήσω,
μα οι λυγμοί δεν μ΄άφηναν, κόντεψα να λυγίσω,
ο μπόμπιρας , κατάλαβε....με κοίταξε στα μάτια,
μην κλαίς....εγώ συνήθησα, και έγινα κομμάτια.......
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
