| |
με τούτο τον χτύπο φτάνω στην άκρη του κόσμου
ο άνθρωπος με το σκόρπιο κορμί και τις αιμοπτύσεις
πληρωμένος ακριβά της ύπαρξης ο θησαυρός μου
απλόχερη προίκα για τις μελλούμενες αναμνήσεις
με είδαν οι μέρες με είδαν οι νύχτες να περνώ
ο μέγας πεζοπόρος που καρφώνει το βήμα
απο φώς σε περσότερο φώς αράγιστο νωπό
και ίσως λίγο τις ώρες που φτιάχνω το ποίημα
ίσκιος ανάλαφρος στου πεπρωμένου μου τους λειμώνες
αγγίζω το όνειρο με την πνοή της αθανασίας
καρδιά που στενάζει πολυδαρμένη απ'τους χειμώνες
είναι ανοικτή στις πόντειες ώρες της πανδαισίας
και νάμαι απο μάχη χαμένη σε μάχη νικήτρα
αν ξέρω να πολεμώ ξέρω και να πεθαίνω
αν έχω μέσα μου την πιο δυνατή ορχήστρα
ξέρω να τραγουδώ μα ξέρω και να προσμένω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
