| |
Μέσα στου δρόμου τα στενά
όνειρα είναι αληθινά
σπιτάκια άσπρα, θαλασσιά
μ' αυλές γεμάτες γιασεμιά.
Παιδιά ξυπόλυτα, γλυκά
με μάτια τόσο καθαρά
τρέχουν και παίζουν σαν τρελά
τσιλίκα, μπάλα και ζουρνά.
Στο χώμα κάθονται γυμνά
να ξαποστάσουν μια σταλιά,
και πάλι σε λίγο χαρωπά
κατρακυλούν στον κάτω μαχαλά.
Μανάδες μ' ανέμελα μαλλιά
και με ζωσμένη την ποδιά
μ' αγάπη στολίζουν παστρικά
του φτωχικού τη κάθε του γωνιά.
Ώριμη η κληματαριά,
με ίσκιο σκεπάζει τρυφερά,
μ' όνειρα, αγάπη κι αγκαλιά
της φτώχειας την καλή καρδιά
Φωνές και πάλι χαρωπές
χαλούν τον κόσμο, θες δε θες.
Και οι Μανούλες οι γλυκές
για λίγο παύουν τις δουλειές.
Στο δρόμο βγαίνουν, νουθετούν,
παιδιά δικά τους κι αλλωνών,
μα μέσα τους αναριγούν,
τα σπλάχνα τους να τρέχουνε θωρούν.
Μέσα στου δρόμου τα στενά
σε σπιτάκια άσπρα, θαλασσιά,
όνειρα ζουν αληθινά
κι ανδρώνουν την επόμενη γενιά.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
