| |
Χωρίς εσένα ήμουνα
βάρκα χωρίς πυξίδα.
Σαν της Χαλκίδας τα νερά,
πηγαινοέρχομαι τρελά,
στο άγνωστο, στο πουθενά,
χωρίς καμιά ελπίδα.
Με καταράστηκε η θεά,
ποτέ μη βρω πατρίδα.
Ήρθες και μπήκες σαν το φως,
του ήλιου ηλιαχτίδα.
Ήρθες και γλύκανε ο καημός,
γύρισα τη σελίδα.
Ήρθες και έγινε σεισμός,
συντρίμμια η αλυσίδα.
Ήρθες, δεν θα ‘μαι μοναχός,
φούντωσε η ελπίδα.
Βάλε φυτίλι, πυρκαγιά,
βάλε φωτιά στα χιόνια.
Μέσα μου χτίσανε φωλιά
πάλι τα χελιδόνια.
Βάρα νταούλια και βιολιά,
μπουρλότο στα κανόνια.
Στην ανθισμένη μου καρδιά,
τραγούδια λεν τα αηδόνια.
Πίνει η Άνοιξη, μεθά,
παντρεύεται την ομορφιά,
στους κάμπους στα αλώνια,
ζευγάρι δυο τρυγόνια.
Θα σ’ αγαπώ παντοτινά,
θα σ΄ αγαπώ αιώνια.
Χωρίς εσένα θα ‘μουνα,
γέρος σε λίγα χρόνια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
