[I][color=black][font=georgia]
Κάθε Σεπτέμβρη με γυρίζουν στα παλιά
Η νύχτα που ‘ρχεται νωρίς, του δρόμου η ερημιά
Στο πρώτο το ψιχάλισμα μιας ματωμένης Δύσης
Κάθε Σεπτέμβρη σκέφτομαι, πως θα ‘ταν να γυρίσεις
Κίτρινο φύλλο τρέμει η καρδιά
Στη γη κι αν πέσει μη φοβηθείς
Ζεστό το χώμα, κρυφή φωτιά
Απο ένα δάκρυ μου θα ξαναγεννηθείς
Κάθε Σεπτέμβρη ξενάκια όλα τα πουλιά
Μακριά απ’ το μαύρο σύννεφο, την άδεια τους φωλιά
Κι εσύ χελιδονάκι μου, δε θέλεις να πετάξεις
Κάθε Σεπτέμβρη τ’ όνειρο, θες πάλι να ανάψεις
