| |
Ομιχλώδη άμμος τριγυρνά,
σε αιθέρια μονοπάτια,
σέρνει τα ίχνη μου κι αργά,
τα αργοσβήνει στα άστρα...
Η μυρωδιά εσπερινής,
μπλε και βαθιάς θαλάσσης,
φέρνει ένα νου από μακριά,
όπου της είχα τάξει.
Κανένα αγρίμι δεν γνωρίζει,
τι σημαίνει υποταγή,
ούτε τα φιλιά σου χρήζουν,
κάποιας σκέψης λογικής...
Έφυγε όλος ο φόβος,
για το τι θέλει η ζωή,
κάρφωσες τα μπλε σου μάτια,
σαν σφραγίδα στη ψυχή.
Νιώθεις που εξανεμίζει,
ο αέρας το φιλί?
Θα τ' αλείψει στης ακτής,
την επιφάνεια την υγρή...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
