Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
131076 Τραγούδια, 269527 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Εφυγες και δεν στα ειπα
 Ευχαριστω καλα μου φιλαρακια, για να μη γινω μονοτονη αποψε συνομιλω με τη γριουλα μου, που τοσα ηθελα να της πω και δεν τα ειπα ποτε, το εχω μετανοιωσει. Προλαβα τουλαχιστον να της πω οτι την αγαπουσα, καλο ξημερωμα.
 
Αχ ρε μανα!
Τι ηταν η ζωη σου
Μια ζαλια ξυλα
Ενας κουβας με κοκολοι
Τα λιοπανα, του καθενος, που επλενες
στη βρυση με το κοπανο
Ενα μαυρο τσεμπερι πενθους στα 39σου
Ενα τσουρμο παιδια
Πλυστρα στων αλλωνων, τα χασεδενια σεντονια
Ζαλωμενη μια ζωη, με κοφινια συκα και σακια αλευρι
Παντα με εκεινα τα μαυρα ρουχα, αχ τα μαυρα ρουχα
Πεθανες και τα φορεσα μονο στη κηδεια
Λεγαν στο χωριο. η κουτσομαρια που επλενε και
ετοιμαζε ολους τους πεθαμενους
Και δεν ησουν κουτση
Ο πατερας ηταν
Αχ ρε μανα, τι ηταν η ζωη σου
Η παστρα στη σπηλια και στους σταυλους που ζησαμε
Η λατρα στο μοναστηρι, το πλυσιμο των ρουχων, των
καλογερων
Αληθεια ρε μανα, γιατι δεν πηγαινες ποτε στην εκκλησια?
Μας αφηνες να τρωμε τα κουλουρια της Λαμπρης απο
τη μεγαλη Πεμπτη
Τι σου εκαναν μανα οι ανθρωποι του Θεου, που δεν το ειπες
ποτε σε κανεναν
Γριουλα μου εσυ, ποσο αγαπαγες τα γραμματα
Με το κοκολοι προσπαθησες να μαθουμε και τα πεντε
Να γινουμε γιατροι και δικηγοροι
Δεν γιναμε, ρε μανα
Αλλα γιναμε καλοι κα τιμιοι ανθρωποι, σαν και σενα
Εφυγες και δεν στα ειπα.




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 17
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Πρόσωπα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
09-09-2016 @ 00:26
Κοκολοι....οι ελιες που περισευαν στα ξενα χωραφια ::love.::
Νικηφόρος Ουρανός 38
09-09-2016 @ 00:31
Γλυκιά αναπόληση,
του άγιου χτες, όμορφα δοσμένη!
Καλό ξημέρωμα, Γεωργία!
**Ηώς**
09-09-2016 @ 00:36
Τι σου εκαναν μανα οι ανθρωποι του Θεου, που δεν το ειπες
ποτε σε κανεναν......
και μόνο που τα έγραψες έβγαλες όλο αυτό που και την ίδια πονούσε μα δε μιλούσε...
::love.:: ::love.:: ::love.::
ivikos
09-09-2016 @ 00:49
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
τίποτε άλλο
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

::up.:: ::love.:: ::up.::
Κων/νος Ντζ
09-09-2016 @ 01:03
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
steven boss
09-09-2016 @ 08:16
υπεροχο!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
ΛΥΔΙΑ_Θ
09-09-2016 @ 08:39
::love.:: ::love.:: ::love.::
oneiropola
09-09-2016 @ 10:06
Μόνο αυτο !!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
rania.foka@yahoo.co.uk
09-09-2016 @ 10:18
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ακριτας
09-09-2016 @ 11:37
ΥΠΕΡΟΧΟ !! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
ferrer
09-09-2016 @ 17:02
συγκινητικό!
Γ ΚΟΡΔΟΥΛΗΣ
09-09-2016 @ 17:02
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
πανσελινος
09-09-2016 @ 17:27
Αχ ρε μάνα, τι ήταν η ζωή σου...

Ήταν κι άλλα πολλά Γιωργία μου ... Η ζωή έχει και μικροχαρές κι εκείνη με τόσα παιδιά, δεν μπορεί, θα βίωσε στιγμές πραγματικής, ατόφιας ευτυχίας.

Ξεχειλίζει από πίκρα και τρυφερότητα το ποίημά σου. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να είναι διαφορετικά, όταν μιλάς για τη μάνα;
φραγκοσυριανος
09-09-2016 @ 22:35
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
φραγκοσυριανος
09-09-2016 @ 22:36
::up.:: ::love.:: ::up.::
Μ.Ελμύρας
10-09-2016 @ 21:56

Α, ρε μάνα!
Δεν ξέρω τι να πώ! Γλυκός,πανανθρώπινος σπαραγμός σε τρείς λεξούλες!!
::love.:: ::angel.:: ::hug.::
Μαυρομουστάκης
10-09-2016 @ 23:45
Μπράβο σου Γεωργία!
Με συγκίνησες....

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο