| |
•ΨΑΡΑΝΤΩΝΗΣ•
Και 'ρχεται πάλι στο μυαλό,
αυτή η ανταρτική μορφή ,
που σαν θα σύρει δοξαρια
και παίξει θεϊκή λυρια ευθύς
ανατριχιάζεις
Άραγε είναι σαν και εμας θνητός
ή του βουνού Ολύμπου,
ένας πανάρχαιος Θεός
κι'οταν τη λύρα ακούς να παίζει,
ετσα λογιως ως συλλογουμαι
και εσύ λογιάζεις.
Μακρά μαλλιά, μούσα αγκριγια,
κάθε που παίζει και σαν λιόντας τραγουδει
οι εφτά ανέμοι, αλυπητα ,απανω του χτυπουνε
και θέαμα μοναδικό να βλέπεις
Λύρα ,ένα Θεό ,να παίζει
Ω ΔΙΑ , τυχεροί αυτοί που βλέπουνε σε και σ'ακουνε
Το χάρισμα το θεϊκό , έχει
πάνω στα χέρια του τα δυό
κι'οταν θα παίξει ,άκουσμα
γλυκό και τρομερό, συνάμα ευθύς πλανάται
και το πιο άγριο θεριό, στο δρόμο του μερώνει ,
μα ποιος δεν ένιωσε το θαμασμό
και την ψυχή του να πετά ή τον παντερμο
λογισμό να φτερούγα ,σε κάθε ανταρτική λυριά ,
σε καθε τιγρης βρυχηθμό η άλλοτε σε
κάποιο ψιθυρο γλυκό και λυρικό,
του ανταρτοπορπάτη ΔΙΑ -ΨΑΡΑΝΤΩΝΗ-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
