| |
Κάποιοι μου φώναξαν που είσαι ωρέ Κνίτη
άλλοι ψιθύριζαν βρε τον αλήτη
Γραβάτα φόρεσα τον καπιτάλα
όλοι με διώχνανε θα φέρει αντράλα
Σχολείο ο δάσκαλος με είχε σταμπάρει
χοντρός ο σβέρκος μου για χαλινάρι
Φαντάρος πήγα στολή δε μου δώσανε
στο κρατητήριο εκεί με κλειδώσανε
Έβαλα βέρα μια μέρα παντρεύτηκα
πόνεσα έκλαψα και ονειρεύτηκα
παιδιά απέκτησα έφτιαξα σπίτι
μα πάντα ένοιωθα σαν το σπουργίτι
Δεν έχω θεέ μου καμιά ταμπέλα
έξω αστράφτει δεν έχω ομπρέλα
είναι οι δρόμοι τους όλοι γεμάτοι
θα φτιάξω μόνος μου το μονοπάτι
Πολλά τα δέντρα κλαριά να κάτσεις
μα ήρθε η ώρα για να πετάξεις
κεφάλι σήκωσε να απλώσεις τα χέρια
και θα ακουμπήσεις με μιας τα αστέρια
Δίχως χαρτιά, στάμπα και διαβατήριο
μπλε ,άσπρο ,κόκκινο, ροζ εισιτήριο
μονάχος θα σαι για αυτό μη τρομάξεις
πολλοί θα γίνουμε αν δοκιμάσεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
