| |
Άνοιξε βράχε ανεμοδαρμένε, απόμακρης θάλασσας,
χιλιάδων άγριων κυμμάτων και μύριων χτυπημάτων,
αδελφέ μου, που είσαι σαν και με καημένε.
Στα δυο να ανοίξεις μέσα σου να μπω
σε τούτο τον κάλπικο ντουνιά
αγάπη ούτε βρήκα ούτε και θα βρω.
Βρήκα στην σκληρή την πέτρα σου
την δόλια αγάπη που τόσο λαχταρούσα.
Αγγάλιασέ με σφιχτά, στην κρύα σου την πέτρα,
τι κι αν κρύα και σκληρή είν΄η αγγαλιά σου, την άλλην,
την ψεύτικη, του κόσμου άλλο δεν μπορούσα.
Λόγο αντρείκιο παστρικό μαζί σου θα ανταλλάξω,
συ να μ΄αγγαλιάζεις και γω να σε φιλώ σαν αδελφό,
στον λόγο τούτο μπεσαλίδικα, γράμμα δεν θα αλλάξω.
Άνοιξε την αγγαλιά σου βράχε αδελφέ μου
κι ασ΄τα μύρια τα κύμματα πάνω μας να χτυπούν,
ακόμα οι άνθρωποι δεν μάθανε κι ούτε έχουν μάθει να αγαπούν.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
