| |
Αέρας δυνατός,
αέρας σαν το σίδερο σκληρός,
αέρας που φωνάζει δυνατά,
αέρας που με καίει σαν φωτιά.
Ο αέρας αυτός με άρωμα του ρόδου,
είναι της ζωής μου οδηγός
κι αυτή η δύναμη που κρύβει,
μοιάζει να είναι ο Θεός.
Τρέχει παντού χαρούμενος,
γεμάτος ψευδαισθήσεις,
μα ότανε με άγγιξε,
μου 'φερε αναμνήσεις.
Γέλιο, πίκρα και χαρά,
ένα φιλί, μια αγκαλιά,
εικόνες που μέσα μ' σιγοκαίνε,
σε χαμηλή, μικρή φωτιά.
Δίνω τόπο στην οργή,
θυμάμαι ακόμα το φιλί,
που ήμασταν αγκαλιασμένοι
κι ο αέρας μας φυσούσε το μαλλί.
Το "σ' αγαπώ" σαν μια εικόνα,
άπιαστα όνειρα τρελά,
αχ πόσο θέλω πάλι να 'ρθεις
και να μου το πεις ξανά.
Κι ο αέρας αυτός ο δυνατός,
που είναι σαν το σίδερο σκληρός,
αυτός φωνάζει δυνατά,
την ιστορία μου την έπαιξε ξανά.
Κι εκεί στο δάσος σηκωμένος,
έβλεπα που ο ήλιος έπεφτε
και ένα απαλό αεράκι άρωμα του ρόδου,
από κοντά μου πέρασε...
...με άρωμα του ρόδου!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
