| |
[B][I]Σταση πανικου...
Με τα χερια δεμενα γυρω απ'τα γονατα μου
καθομαι μονη σ' ενα γεματο σπιτι.
Το υγρο κελι της μοναξιας του μυαλου μου,
φιλοξενει κι αποψε, το αφιλοξενο σωμα μου.
Γι΄ακομα ενα βραδυ.
Ειναι πολλες οι μερες που περασαν και ακομα περισσοτερες
αυτες που θα'ρθουν. Συλλογιζομαι...
Τι σου' κανα, τι μου' κανες; Που μας εφτασε ο εγωισμος;
Ποσες ηττες μετρησαμε σ'αγωνες ατελειωτους, χαμενους;
Γιατι μ'αφησες να φυγω; Γιατι σ'αφησα να μ' αφησεις;
Γιατι δεν ηρθες να με σταματησεις οταν ειδες,
πως τυφλη, ειχα παρει φορα; Γκρεμος!
ΕΓΩ χρειαζομουν φρενα. ΕΣΥ γιατι σταματησες;;;
Γιατι διαλεξαμε τον ευκολο δρομο; Γιατι νομισαμε πως
το μαζι ειναι πιο δυσκολο; Αδιεξοδο!
Και το'κανα το βημα. Και χαθηκες. Και περασαν
τα χρονια. Και η σιωπη εγινε συνηθεια. Και η πληγη
της απουσιας αιμοραγει οταν ανοιγω το κελι μου,
οταν ανοιγω τη φυλακη των ονειρων που'χω θαψει.
Εννια φορές γυριζει. Το κλειδι λεω, εννια!
Καθε χαμενος χρονος και κλειδαμπαρωμα.
Εκει σ' αναζητω τις νυχτες... Αποψε, ειναι μια απ’αυτές.
Και ξεσκιζω με τα νυχια μου τη σαρκα, για να μην ουρλιαξω.
Και ψαχνω τροπο να ξεφυγω.
Και η μυρωδια της υγρασιας με αηδιαζει.
Και καταπινω τα δακρυα μου. Μα ολα μεσα μου ειναι πληγη.
Και η αλμυρα τους με σφαζει. Και ξερναω τη χολη μου.
Λυτρωθηκα γι'αποψε. Και εριξα τους τοιχους. Πρωτη φορα!
Και τα ονειρα εγιναν πουλια και πεταξαν. Και βρηκαν
αλλα ματια να φωλιασουν κι αλλες αγκαλιες να κουρνιασουν.
Αναμεσα σε δυο σωματα, οπως τους αξιζει. Ροζ!
Αναμεσα σ'αυτους που επελεξαν το μαζι.
Η φυλακη δεν τους ταιριαζει, ουτε το αδειο δικο μου κουφαρι.
Και νιωθω ελευθερη αποψε. Και δεν θα χρειαστει να κλειδωσω
εννια φορες. Και αντι να βγω εξω να το γιορτασω,
αναρωτιεμαι αν εσυ παλευεις ακομα με φαντασματα;
Η ωρα ειναι 05:00. Κοντρα στη νιρβανα τ'αποφασιζω!
Παιρνω τα κλειδια του αυτοκινητου,
χωρις να ξερω που παω, για αλλη μια φορα, τυφλη.
Και φοβαμαι πως διαβαζω τη σκεψη σου.
Και ''πεφτω'' ''πανω σου''. Χαραματα!
Εισαι αλλαγμενος, αλλα τοσο ψυχαναγκαστικα ιδιος.
Και η αντιστροφη μετρηση αρχιζει. . .
Το σκεφτομουν παντα να ξερεις. Ζουσα για τη στιγμη,
που θ'αρχιζε αυτη η γαμημενη αντιστροφη μετρηση...
9
8
7
6...
Μπορει να την καναμε Κουγκι τη ζωη μας ηρωα,
αλλα μαθαμε και κατι.
Η αντιστροφη μετρηση αρχιζει,
καθε που χαραζει ο Θεος τη μερα!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 11
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
