| |
Ήρθε ο χειμώνας
Του μίλησα κατά μόνας
Του ΄πα να βρέξει, να χιονίσει
Την ψυχή μου να πλημμυρίσει
Τα δάκρυά μου να παγώσει
Και μέρη να απομονώσει
Ήρθε ο χειμώνας
και πάγωσε η ανάσα
έχει χαθεί ελπίδα πάσα
και όταν εισπνέω αυτόν το κρύο το βοριά
τα χιονισμένα δάση πιάνουν φωτιά
από το χειμώνα πάω στο καλοκαίρι
δεν έχω αφή στο χέρι
Αλλάζω εποχές
Με χίλιες ενοχές
Η ψυχή μου συνθέτει τοπία
Και ζω σε μια ουτοπία
Δεν έχω αίσθηση του χρόνου
Νιώθω κάθε σπιθαμή του πόνου
Τρέχω σε ατέλειωτους διαδρόμους
Βάρη κρατώ στους ώμους
Και έτσι περνάνε τα λεπτά
Τιμωρούνται οι αμαρτίες οι επτά
Αλλάζω εποχές
Οι λέξεις δεν είναι αρκετές
Ήρθε το καλοκαίρι
Σαν ένα άσπρο περιστέρι
Του ΄πα να μείνει, να καθίσει
Το χειμώνα να νικήσει
Τα λουλούδια να ανθίσει
Και ελπίδα να γεννήσει
Ήρθε το καλοκαίρι
Με το αυγουστιάτικο φεγγάρι
Σαν ενός παιδιού τη χάρη
Και όταν τα μάτια απορροφούν τη λάμψη αυτή
Ένας γλυκός ήχος ακούγεται σε κάθε αυτί
Και αλλάζω εποχή
Μια που δεν ανήκει στη γη αυτή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
