| |
ΤΑ ΔΥΟ ΣΟΥ ΜΑΤΙΑ ΣΙΩΠΗΛΑ
Τα δυο σου μάτια σιωπηλά,
θλιμμένα, μελαγχολικά,
σαν δυο στιλέτα, δυο καρφιά,
με κάνουνε κομμάτια.
Τι ψάχνεις πες μου τι ζητάς,
φεύγει η ζωή και συ κοιτάς,
κλάψε επιτέλους, μη κρατάς,
τα δάκρυα στα μάτια.
Τα δυο σου μάτια σιωπηλά,
συννεφιασμένα, σκοτεινά,
σαν δυο ηφαίστεια νεκρά,
με ψάχνουν, με ρωτάνε.
Σαν με κοιτάς και δεν μιλάς,
με αρρωσταίνεις, με χαλάς,
με βάζεις κάτω με πονάς,
οι τύψεις μου γυρνάνε.
Αξίες και ιδανικά, ελπίδες, όνειρα, καρδιά,
μου τα’ έφερες μια αγκαλιά, μαζί μου να τα ζήσεις.
Τα ξόδεψα σε μια ζαριά, σ’ εξόρισα στη μοναξιά,
σε άφησα την ερημιά, μόνη να περπατήσεις.
Μα άλλο σου πόνεσε πολύ.
Ποτέ δεν σου ‘πα το γιατί.
Και όλο κοιτάς και δεν μιλάς,
μα με τα μάτια με ρωτάς,
γιατί; γιατί; γιατί;
Ματιά πικρή, ματιά βουβή.
Πικρό παράπονο, κραυγή,
γιατί; γιατί; γιατί;
Δυο μαύροι δίσκοι σιωπηλοί,
γεμάτοι μπόρα και βροχή,
με ξεγυμνώνουν τη ψυχή,
με στήνουν πάνω στο σκαμνί,
γίνονται δικαστές μου.
Τα μάτια σου δεν τα μπορώ,
με κυνηγάν’ μα το θεό,
σε πρόδωσα το ομολογώ,
φεύγω, κάπου θα βρω για να κρυφτώ ,
εγώ κι ενοχές μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
