| |
Ανεμελιά που είσαι;;..πόσος καιρός που χάθηκες , καθόλου δεν θυμάμαι, μακάρι να σε ξαναδώ..και όταν θα κλείνω το παράθυρο , και θα τραβάω την κουρτίνα που θα ναι νύχτα, ο τοίχος θα είναι ήρεμος , χωρίς να με τρομάζει.
Ήταν να μην σε χάσω ..γιατί τώρα πρέπει να στύψω φόβους θεριά και εγωισμούς δαιμονικούς. Να φτύσω αδικίες από τα σπλάχνα μου που γέμισαν θυμό..και το σκαρί μου να βγει ελαφρύ και καθαρό χωρίς πληγές ακέραιο ..μα ούτε καν ξέρω κι ούτε θυμάμαι που τις μάζεψα τόσες πληγές ...δεν πειράζει σε ζητώ..και είμαι αποφασισμένη να σε συναντήσω...μακριά σου δεν ησυχάζω
Ανεμελιά μήπως κρύβεσαι όταν ο χρόνος σταματά;;;μέσα...
Στην μουσική...που ταξιδεύει;;
Στην οικειότητα..που αναπαύει;;
Στην δημιουργία..που ελπίζει;;
Στην αγάπη..που ζεσταίνει;;
Στην προσευχή..που ολοκληρώνει;;
Αινίγματα η ζωή και όποιος βρει αλήθειες ελευθερώνεται.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
