| |
Σε δρόμους και σοκάκια παλι τριγυρνω
απ ολα τα μπαράκια σημερα περνώ
σκορπάω παντού τον πόνο μηπως κι αναπνεύσω
πρέπει να ξεχάσω ,πρέπει να μπορεσω
Θα τη σβήσω εγω τη θυμιση σου
θα κάψω τα σημαδια
μπορει η ζωή μου τώρα να ναι άδεια
μπορει η μοναξιά να μου έκλεισε το μάτι
μα ματώνει η πληγή δεν σβήνει τον αντάρτη
Με κοιτάνε και γελάνε που μονος μου μιλώ
ακούω να τραγουδάνε κι εγω μελαγχολώ
θυμάμαι τη φωνή σου κι η ψυχή μου κλαίει
πεθύμησε τον τόνο της στο σ αγαπώ που λέει
Θα τη σβήσω εγω τη θυμιση σου
θα κάψω τα σημαδια
μπορει η ζωή μου τώρα να ναι άδεια
μπορει η μοναξιά να μου έκλεισε το μάτι
μα ματώνει η πληγή δε σβήνει τον αντάρτη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
