| |
Κάθησα λίγες γραμμές στο χαρτί να σου γράψω, για την προσμονή μου, για
την ευχή μου ο χρόνος ταχειά να πάει και το συντομότερο πίσω να γυρίσεις.
Δεύτερο εικοσιτατράωρο αύπνος, σε μια και μόνο σκέψη χαμένος ο λογισμός μου.
Στην σκέψη τη δική σου.
Αυτή που τον λογισμό μου γεμίζει και μ΄αφήνει αύπνο.
Αύπνο, γλυκά από τον έρωτά σου αποκαμωμένο και στωικά καρτερικό.
Το πρωινό με βρίσκει καρτερικό και άυπνο,
γεμάτο απ΄την αγάπη σου γλυκά αποκαμωμένο
και παράφορα μαζί σου ερωτευμένο.
Με συνέλαβα να μετρώ τα δευτερόλεπτα και πως αυτά που σου έγραφα
ήταν λόγια βλάσφημα, που αν και κι αυτά για αγάπη μιλούν, είναι ικανά
να περιγράψουν όλες τις άλλες αγάπες του κόσμου αλλά όχι την δική μου.
Λόγια βλάσφημα και ιερόσυλλα σαν τα χέρια μου, που
τα λογίζομαι να περιφέρονται πάνω στο θεικό κορμί σου.
Τι κρίμα αναφώνησα !!! Αχ !!!
Να μπορούσε είπα και να γινόταν, κάθε
σημείο και στίξη που γράφω πάνω στο χαρτί
να γίνει και ένα χάδι πάνω στο θεικό κορμί σου.
Χάδι και γλυκός αναστεναγμός.
Κάθε τόνος και ένα χάδι,
κάθε κόμμα στο χαρτί και ένα
παθιασμένο στα χείλια σου φιλί.
Κάθε λέξη μου απαλά στο αυτί σου σιγοψιθυρισμένη.
Με κάθε μου λέξη, απ΄αγάπη να έλιωνες.
Κάθε λέξη να ήταν αγάπη.
Κάθε λέξη να ήταν αγάπη, αγάπη και έρωτας,
αστείρευτη αγάπη και παθιασμένος έρωτας.
Λόγια και χάδια, λέξεις και και φιλιά.
Λόγια και λέξεις, τα μάγια του έρωτα,
αυτά να πίνεις σαν διψάς θα σου δίνω.
Απ΄ αγάπη και έρωτα διψασμένη δεν σ΄αφήνω.
Μαράζι είναι τελικά σιγομουρμούρισα.
Αυτό είναι τελικά το μαράζι, να μην έχω στα
χέρια μου καμβά το σώμα σου και να ζωγραφίζω
επάνω του με τις καφτές μου ανάσες.
Λίγο ακόμα αφέθηκα σ΄αυτήν την σκέψη καθώς, λίγο μόνο, αυτή η φευγαλέα
σκέψη έφτασε να νιώσω να με χτυπούν στο σώμα με μανία χιλιάδες κεραυνοί.
Ο ηλεκτρισμός που ένοιωσα με συντάραξε ψυχοθέμελα.
Μα ακόμα και όλος αυτός ο ηλεκτρισμός δεν ήταν αρκετός να με συνεφέρει.
Δεν υπήρχε καμία δύναμη στην φύση που θα έδιωχνε ή
θα έβγαζε την γλυκειά σου σκέψη μέσα απ΄το μυαλό μου.
Διαβαίνει το τρίτο εικοσιτετράωρο που είμαι αύπνος,
βυθισμένος βαθειά σε μια και μόνο σκέψη ο λογισμός μου.
Στην σκέψη τη δική σου.
Με βρίσκει το τρίτο πρωινό πάλι αύπνο.
Με βρίσκει στωικά καρτερικό,
απ΄ την αγάπη σου γλυκά ζαλισμένο,
απ΄τον μεθυστικό έρωτα σου αποκαμωμένο
και δυο φορές παράφορα μαζί σου ερωτευμένο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
