Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: Το Κορόιδο
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130598 Τραγούδια, 269420 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το Κορόιδο
 Στίχοι - μουσική: Ίων Πανόπουλος - Dr. Ve - Ζεϊμπέκικο, ουσάκ - 1990
 
https://www.youtube.com/watch?v=azqy709-X10

Παγερή νύχτα του σωτ. έτους 1990.

Τέσσερα καλά πιτσιρίκια, ο Γιάννης ο Πουστόμαγκας, ο Ζαν ο Υπαρξιστής, ο Δόκτωρ Ve, και ο Τζακ το Φλόμπερ, μόλις έχουν τσακίσει από ένα αρνίσιο κεφαλάκι έκαστος σε μια εξαρχιακή ταβέρνα και σέρνουνε τα πόδια τους προς την οδό Ακαδημίας, μπας και προλάβουν τα τελευταία λεωφορεία.
Ατύχησαν.

"Και δεν πάμε μια τσάρκα προς Βουκουρεστίου;", πετάγεται ο Τζακ για πλάκα. "Μπορεί να πετύχουμε κάνα καλό τεμάχιο, να περάσει η νύχτα, και γυρίζουμε πρωί...". Μπα. Φυσικά και δε θα συγκινούσε μια τέτοια ιδέα τους δύο Γιάννηδες: Ο ένας είναι πισωγλέντης κι άλλος ορκισμένος παρθένος. Μένει ο Δόκτωρ. Είναι μέσα. Οι άλλοι δύο την κάνουν με ταξί, κι ο Τζακ με τον Δόκτορα Ve ανηφορίζουν προς το Κολωνάκι.

Audaces Fortuna Juvat:
Δύο ώριμες κυρίες, με ξανθό μαλλί, πετυχημένες ρέπλικες της Κατερίνας Στανίση (η χαρά του μερακλή πιτσιρικά), τους ρίχνουν πρόστυχα βλέμματα.
"Γεια σας κορίτσια. Πόσο πάει;"
"Πεντακόσιες δραχμούλες το φυσιολογικό, μια φορά (συν εκατό το πρωκτικό), περιποίηση κομπλέ, εδώ κοντά σε ξενοδοχείο... Άμα θέλετε για 'κανα γρήγορο στο πάρκιν, μόνο διακόσες... Γουστάρετε αγοράκια;"
"Ο.k... Κατάσταση πιο... ομαδική παίζει;.."
"Με ένα χιλιαρικάκι ο καθένας, τα κάνουμε όλα κάβλες μας, λεσβιακό, αλλαξοκωλιές..."
Ο Τζακ κλείνει πονηρά το μάτι στον Δόκτορα. Είναι και οι δύο γερά ματσωμένοι απόψε. Ο Δόκτωρ συγκατανεύει.
"Ωραία... Χιλιάρικο, o.k. Αλλαξοκωλιές, άψογα! Πάμε..."

Στο θλιβερό δωμάτιο τού ξενοδοχείου ημιδιαμονής, οι δύο κυρίες, γυμνές, επιδίδονται σε αληθοφανείς ερωτικές περιπτύξεις μεταξύ τους. Οι δύο φίλοι τις παρακολουθούν αμήχανα, καθισμένοι στον καναπέ. Σιγά, σιγά αρχίζουν κι αυτοί να γδύνονται. Χαϊδεύουν τα γεννητικά τους όργανα, που με το ζόρι ανταποκρίνονται στην -υποτιθέμενα- ερωτική ατμόσφαιρα... Κάποια στιγμή, ο Τζακ κάνει την πρώτη του κίνηση: Πλησιάζει το πόδι της μίας κυρίας και αρχίζει να το γλείφει. Μια δυνατή κλωτσιά στο πρόσωπό του είναι η απάντησή της.
"Τι κάνεις εκεί ρε μαλάκα;.. γκόμενά σου είμαι; άμα θέλετε κι εσείς συμμετοχή είναι ένα πεντακοσάρικο ακόμα ο καθένας!..".
Ο Δρ. Ve σηκώνεται σαστισμένος από τον καναπέ:
"Ε, ρε κορίτσια... πως δηλαδή;.. Χιλιάρικο σας δώσαμε..."
"Τα δυο χιλιάρικα είναι για λεσβιακό με αλλαξοκωλιές, όμορφε", απαντά η μια κυρία. "Άμα θέλετε παραπάνω είναι ακόμα δυο χιλιάρικα ο καθένας... Τι, δηλαδή;...", κοιτάζει τη συνάδελφο της με νόημα: "Ρε Λίτσα, τα αγοράκια θέλουνε να μας πηδήξουν κι όλας..."
"Ρε, που μπλέξαμε, Κική...", κάνει η "Λίτσα". "Αυτά τραβάμε στο επάγγελμα, γαμώτο... Λοιπόν παιδιά, σκάτε δυο χήνες και περνάμε μπόμπα... Άϊντε καβλιάρηδες... Άϊντε, να βγάλουμε γούστα..."

Σε χρόνο dt οι δύο φίλοι έχουν ξαναφορέσει τα ρούχα τους και ήδη κατεβαίνουν αλαφιασμένοι τις ετοιμόρροπες σκάλες του ξενοδοχείου.

Στην έξοδο σταματούν ξαφνιασμένοι.
Δύο θηριώδεις πενηντάρηδες, γύρω στο ένα ογδόντα ο καθένας, με σταυρωτά σακάκια και γυαλιά ηλίου - καθρέφτες (...νυχτιάτικα...) τους κλείνουν το δρόμο.
"Για που ρε λεβέντες, έτσι βιαστικά; σας κυνηγάει κανείς;"
Αμήχανες ματιές από τους δύο νεαρούς.
"Δεν είσαστε ευχαριστημένοι από το σέρβις, μήπως;..", λέει χαμογελαστός ο άλλος γορίλας. "Δε φαίνεστε για φτωχαδάκια... Για να δω πορτοφόλια να σκάνε..."

Ευτυχώς, οι καιροί άλλαξαν άρδην. Κατέρρευσε ο επάρατος κομμουνισμός, έπεσε το τείχος του Βερολίνου, και τα κακόμοιρα ελληνόπουλα είδαν χαρά στα σκέλια τους με τις ευγενείς, γλυκές και πανέμορφες ανατολικοευρωπαιες καλλονές...

Απορία ψάλτου βηξ: Ακόμη, τότε δεν υφίσταντο τα κινητά τηλέφωνα. Πως ειδοποιήθηκαν οι δύο μπράβοι;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;



...και ο Δημήτρης Κοντογιάννης θα τραγουδήσει:



Με πιάσανε κορόιδο, του δρόμου δυο γυναίκες
Μου φάγανε τα τάλιρα, μου μείναν οι κουβέντες (δις)

... ... ...

Με πιάσανε κορόιδο γιατί δεν είχαν μπέσα,
Άλλα μου είπαν στην αρχή, κι άλλα ζητήσαν μέσα (δις)

... ... ...

Με πιάσανε κορόιδο γιατί είχανε καβάτζα
Δυο μπράβους, δυο μαντράχαλους να σεργιανούν την πιάτσα (δις)

... ... ...

Με πιάσανε κορόιδο, δυο ΠΡΟΣΤΥΧΕΣ γυναίκες
Μου φάγανε τα τάλιρα, μου μείναν οι κουβέντες... (δις)







 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 4
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Κοινωνικά & Πολιτικά,Αναμνήσεις & Βιώματα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Ion Panopoulos
02-11-2016 @ 15:17
https://www.youtube.com/watch?v=azqy709-X10

Από την πρώτη δισκογραφική δουλειά της Ομάδος ΚΟΡΑΞ Ή ΔΙΑΠΛΑΣΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΩΝ΄, εκδόσεις ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΗΧΩΝ ΑΛΗΘΙΝΩΝ, 1993
Senior Ripley
02-11-2016 @ 17:38
Εξαιρετικό.
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
02-11-2016 @ 21:57
Εζησες εσυ στον επαρατο Κομουνισμο και ξερεις απο πρωτο χερι πως ηταν τα πραγματα? η γαλουχηθηκες με ολο το ψεμα που επιστρατευσε ο εγκληματικος καπιταλισμος, δεκαετιες τωρα για να μας τρωει τις σαρκες. Αυτο που ζουμε 6 χρονια τωρα που δεν εμεινε τιποτα ορθιο και ζουν στα ορια της φτωχειας μισοι και παραπανω Ελληνες ειναι προιον της κρισης που περνα ο επαρατος καπιταλισμος. Στη Σοβιετικη Ενωση δεν ειχαν ναυλον καλτσες και μπανανες ειχαν ομως παιδεια, συστημα υγειας, ανεπτυξαν τεχνολογια που τα αλλα κρατη δεν ειχαν δει στον υπνο τους. Δεν εχω τιποτα μαζι σου αλλα εγω απο πραγματικες μαρτυριες ξερω οτι ειχαν ολοι δουλεια, ολοι θερμανση, ολοι γιατρους, δεν ηξεραν τι θα πει αγχος, δουλευαν οχταωρο, πηγαιναν ολοι διακοπες και ετρωγαν 3-4 φορες την εβδομαδα κρεας, ας μη μιλησω για διασκεδαση. Τα αγαθα του καπιταλισμου τα ζουμε καθε μερα στο πετσι μας, οι ιμπεριαλιστες καναν τη γη ανθρωπινο καμινι και τα μεγαλα αφεντικα συσωρευουν πλουτο για να πεθαινουν τα παιδια στην οικουμενη....σαν μυγες. Το δυο τοις εκατο κατεχει το πλουτο παγκοσμιως και στην Ερμη πατριδα μας, για να πεινανε οι λαοι, σ` ευχαριστω καλο βραδυ.Γεωργια. ::love.:: ::love.:: ::love.::
Ion Panopoulos
03-11-2016 @ 04:36
Κυρία μου (ωχ! συντρόφισσα έπρεπε να πω, σας προσέβαλα), συγνώμη... Μη με συνερίζεσθε... Είμαι κι εγώ ένα θύμα της άθλιας καπιταλιστικής προπαγάνδας... Τι να κάνουμε; ::vlax.::
Αλλά για να χαλαρώσετε λίγο από τον Αγώνα Για Ένα Καλύτερο Αύριο, σας αφιερώνω ένα τραγουδάκι του Brassens:
Mourir pour des Idees...

https://www.youtube.com/watch?v=iZpNgSaYWts

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο