| |
έξω γαβγίζουν τα σκυλιά και έχει μαύρη σκοτεινιά
μα εγώ αισθάνομαι ξανά πως μου ανήκει η καταχνιά
και το φεγγάρι από ψηλά, μου γνέφει καταφατικά
και σαν τον μάτι της μου κλείνει η γλυκειά μου η Σελήνη
με μαγεύει και με πάει σε άλλους τόπους σε άλλα μέρη
κι η νυχτιά γεμίζει σκόνη και ομίχλη και ένα χέρι
ασπρογάλανο με πιάνει, μ ανεβάζει στην αυλή της
και στους Κήπους της Σελήνης γίνομαι κι εγώ παιδί της
κι εκεί παίζω με τις άσπρες, τις νεράϊδες και τις νύμφες
και ρωτάνε εμένα εκείνες: «από που, καλέ, μας ήρθες;»
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
