| |
[align=center][B]Η αυγή και η δύση
Σαν ουρανός τα κοιτάζω από ψηλά
Έφυγα;;
Δεν υπάρχω;;
Δεν ζω;;
Τα σύννεφα χοροπηδούν ανάμεσα σε μένα και την ύπαρξη μου
Δραστικά βήματα δεν μπορώ να αρθρώσω απλά κοιτώ την ύπαρξη να αιωρείται
Ένα τσιγάρο που καίει το δάκτυλο
Κίτρινο σαν τον ίκτερο αυτό δεν πτοείτε κραταει άλλο και άλλο έτσι να υπάρχει ένα λόγος κάθεται εκεί ακίνητο χωρίς να παράγει
Και το τσιγάρο σαν μάρτυρας που επαφίεται
Εκεί στις σκοτεινές λαμπυρίδες
Αφήνεται να καίγεται χωρίς αναπνοή χωρίς ζωή απλά καίγεται στα δάκτυλα
Περιμένοντας κάτι που θα τσακίσει την έμπνευση και θα γίνει κάτι
Μια αναπνοή στο πλεμόνι ναι είναι εμπνευσμένα σπινθηρίσματα της καυτρας
Έχω ξεχάσει τις αναπνοές
Πολλές φορές παρασύρομαι και γελώ δυνατά το γέλιο γίνεται αναπνοή που πασχίζει να μπει στα σκοτισμένα πλεμόνια
Ποναει το γέλιο πολλές φορές γίνεται βήχας σαν μια χαρά που δραπετεύει και θέλει να τρέξει στα λιβάδια
Σαν ηλιαχτίδα που ξεφεύγει απ τα σύννεφα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
