Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23
stixoi.info: O χάρτης της ψυχής μου---
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
129975 Τραγούδια, 269278 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 O χάρτης της ψυχής μου---
 
Κάποιος είπε πως, οι άνθρωποι μοιάζουν στην εποχή τους.
Το βρίσκω πολύ σοφό.
Έτσι νομίζω και το τοπίο που γεννηθήκαμε,
σφυρηλατεί την ψυχή μας.
Κάθομαι στο μπαλκόνι μου σε μια γωνιά της Μάνης.
Η ματιά μου όπου απλώνεται ,συναντά πέτρες και άγρια ,γυμνά βουνά.
Τα πρόσωπα των ανθρώπων ανεμοδαρμένα και χαρακωμένα,
από έναν ήλιο πυρκαγιά.
Μοιάζουν με το ξερό χώμα του τόπου τους, που είναι πάντα διψασμένο.
Το νερό σ' αυτόν τον τόπο είναι λίγο, μα η ανάγκη περίσσια.
Εδώ ο αγώνας για την επιβίωση είναι καθημερινός,
δεν υπάρχει χρόνος για χαλάρωση.
Τα λόγια που βγαίνουν απ' τα χείλη των ανθρώπων, είναι
κουρασμένα και στιφά , σαν τα αγριοστάφυλλα, που δεν μεστώνουν ποτέ.
Ως και το κελάδημα των πουλιών, είναι λιτό.
Παλεύουν και αυτά με την ανάγκη.
Το φαγητό ,σε αυτό το άγονο μέρος δεν περισσεύει ούτε και για αυτά.
Έτσι νιώθω και την ψυχή μου.Σαν ένα κομμάτι αυτού του τόπου.
Κακοτράχαλη, που την γλυκαίνει κάποια μικρή πηγή, που
ξεφυτρώνει από κάπου, όπως μια όαση στην έρημο.
Σκύβω τότε και πίνω- πίνω ,ώσπου να ξεδιψάσω.
Έπειτα γεμίζω το παγούρι μου. Άλλωστε το έχει πει κι ο ποιητής.
Πάρε μαζί σου μπόλικο νερό , προβλέπεται μεγάλη ξηρασία.



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
heardline
22-11-2016 @ 00:32
Για το φιλοσοφικόν του ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::

Για το ετυμολογικόν του ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::

και για το σύνολόν του, ως ανθρώπινον ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::

Άρα άριστα!!!!!!!!!!!


Δημοσθένης ο πείθων
22-11-2016 @ 08:30
Είχα υποσχεθεί να είμαι φειδωλός στα σχόλια.
Ωστόσο εγκλωβισμένος σε ένα πνιγερό αστικό τοπίο που δεν αφήνει πολλά περιθώρια ελευθερίας, θα ήθελα να καταθέσω τη χαρά που ένιωσα από την περιγραφή μίας ίσως άγονης αλλά ελέυθερης γής, εκεί όπου η καρδιά και ο νους μπορούν να είναι ακόμη αδέσμευτοι.

Την καλημέρα μου!
Δημοσθένης ο πείθων
22-11-2016 @ 09:13
Σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
Οι δημιουργίες σου καθρεφτίζουν και την ψυχή σου!
Να είσαι καλά!
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
22-11-2016 @ 09:40
Η ελλαδα μας καθε νωνια και ευλογια, η Μανη μας με τη πετρα στον ηλιο, με τις γαλανες ονειρεμενες θαλασσες, με τους πυργους της και την αγια ομορφια της τα ζαρωμενα προσωπα και τα ροζιαζμενα χερια, οι μαναδες με το μαυρο τσεμπερι στα μαλλια τους και τοσα, τοσα αλλα. Εγραψες υπεροχα, ετσι οπως αρμοζει σ` εμας που αγαπουμε τιμουμε αυτο το μικρο τοπο το Μεγα, ειθε ο ποιτης μας να μας θωρει απα τα βραχια της Μονεμβασιας, καλημερα. ::love.:: ::love.:: ::love.::
Μαυρομουστάκης
22-11-2016 @ 10:04
Αγαλλίασες την ψυχή μου, όπως και ο Μιχάλης Νέτα-σκέτα.
Περιγράφοντας, με σμιλευμένο λεξιλόγιο, ένα τόπο, τον οποίο
δεν έχω επισκεφτεί.
Ας είναι...τον επισκέφτηκα τώρα!!!
Ευχαριστώ και σένα...
rania.foka@yahoo.co.uk
22-11-2016 @ 11:09
Το νερό σ' αυτόν τον τόπο είναι λίγο, μα η ανάγκη περίσσια.
Εδώ ο αγώνας για την επιβίωση είναι καθημερινός,
δεν υπάρχει χρόνος για χαλάρωση.
Τα λόγια που βγαίνουν απ' τα χείλη των ανθρώπων, είναι
κουρασμένα και στιφά , σαν τα αγριοστάφυλλα, που δεν μεστώνουν ποτέ.
Ως και το κελάδημα των πουλιών, είναι λιτό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::theos.::
pennastregata
22-11-2016 @ 11:34
Περιγραφή που παιδεύει τον νου, διεισδύει στην ψυχή και διεγείρει την φαντασία. Να είσαι καλά.
**Ηώς**
22-11-2016 @ 11:49
άνυδρον το τοπίο γενικώς και ειδικώς.....
ποιός φτααίει άραγε ...
maikgltks
22-11-2016 @ 13:13
Ωραίος ο παραλληλισμός ψυχής και τόπου.
Ο τρόπος περιγραφής σου και οι εικόνες που ξεπροβάλλουν, περνούν στον αναγνώστη ψήγματα απ' το ποιόν της ψυχής σου...και το συμπέρασμα το οποίο θέτεις και πηγάζει απ' την
λαογραφία! Τα χαρακτηριστικά στοιχεία ενός λαού, χαραγμένα απ' τις πέτρες, απ' τις ρεματιές, απ' τη θάλασσα, απ' τα όρη... στα μέτωπα τους!
ωραίο!!! ::1255.:: ::1255.::
Rannia . k
22-11-2016 @ 17:40
Καταπληκτική δημιουργία !!!
Την καλησπέρα μου από την Λευκωσία!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
aridaios
22-11-2016 @ 17:49
Τα λόγια που βγαίνουν απ' τα χείλη των ανθρώπων, είναι
κουρασμένα και στιφά , σαν τα αγριοστάφυλλα, που δεν μεστώνουν ποτέ. ::rock.::

Υπεροχος στιχος,φοβερες εικονες...ΕΥΓΕ ΣΟΥ ::rock.:: ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο